Soms lijken nare gevoelens als regenwolken die zich maar niet laten verdrijven. Jarenlang probeerde ik ze met alle mogelijke therapieën, technieken, gesprekken en boeken weg te jagen. Maar telkens kwam ik terug op hetzelfde punt: de wolken bleven hangen. Of ze verdwenen even, om vervolgens terug te keren met nieuwe kracht. Super frustrerend!
Misschien herken je dat wel: dat gevoel van falen, alsof je iets verkeerd doet omdat je niet ‘beter’ wordt. De druk om gelukkig te zijn werd voor mij op die manier een nieuwe bron van lijden.
Op een dag stelde ik mezelf een vraag die alles op zijn kop zette: Wat als deze gevoelens nooit meer weggaan?
Wat als dit is wat er is? Hoe zou ik dán een goed leven kunnen leiden? Het was geen vraag van wanhoop, maar van nieuwsgierigheid. Een vraag die de horizon opende in plaats van vernauwde.
Ik stopte met het idee dat ik eerst van mijn onzekerheid en ongemak af moest voordat ik verder kon. In plaats daarvan vroeg ik mezelf af: Wat als ik deze gevoelens niet als vijand zie, maar als een deel van mijn landschap? Hoe kan ik bewegen in dat landschap zonder steeds tegen ‘de nare plekken’ te vechten?
Achteraf gezien was dat het moment waarop ik de overstap maakte van psychologie naar filosofie. Waar psychologie vooral gaat over het oplossen of verminderen van problemen, richt filosofie zich op het grotere plaatje:
Hoe leef je goed, zelfs als het moeilijk is?
In plaats van te proberen mijn gevoelens te repareren, ging ik nadenken over mijn waarden, mijn perspectief en hoe ik me tot het leven wilde verhouden. Ik ontdekte dat ik niet altijd controle heb over wat ik voel, maar wel over hoe ik ermee omga.
Ik begon te zien dat weerstand tegen mijn gevoelens het lijden alleen maar versterkte. Door te accepteren dat ze er waren, werd er iets zachter. Niet omdat de pijn verdween, maar omdat ik mezelf niet langer kwalijk nam dat ik pijn had. Ik leerde dat het mogelijk is om een vol, rijk leven te leiden, zelfs met ongemak. Dat pijn niet per se een blokkade is, maar soms een poort naar dieper inzicht.
Misschien herken je jezelf of degenen met wie je werkt in dit verhaal. Stel jezelf of de ander dan eens deze vraag: Wat als dit nooit overgaat? Hoe zou je dán een goed leven voor jezelf kunnen creëren? Niet morgen, niet als alles beter is, maar hier en nu, precies zoals het is.
Er zou zomaar iets wonderlijks te ontdekken kunnen zijn. 😊
Blijvende gevoelens
