Soms lijkt het zo makkelijk… de ander laten weten dat hij/zij belangrijk voor je is. Je liefde tonen. Laten merken dat je diegene graag ziet. Je kinderen laten weten dat je blij met hen bent.
Maar op de een of andere manier lijken we elkaar telkens niet te verstaan. Zo heeft mijn moeder de neiging om appelflappen te bakken als we langkomen en zij haar kleinkinderen weer ziet. Erg lief, maar het is niet nodig (en niet zo gezond) zeg ik elke keer. En mijn schoonmoeder is dol op kleine cadeautjes. Hoewel mijn kinderen het erg kunnen waarderen, willen we natuurlijk het liefste dat ze haar waarderen en niet het gebaar. Tot ik vandaag weer even besefte dat dit gewoon hun manier is om hun liefde te tonen. Een andere manier dan dat ik dat doe. Maar daarom niet minder waardevol!
Vijf voorkeuren
Er zijn in totaal 5 verschillende manieren en jouw voorkeur blijft je hele leven hetzelfde, al wil je wel dat er op een andere manier aan je behoefte wordt voldaan (daarom snappen veel ouders hun kinderen niet meer zodra ze in de pubertijd komen). Als ik erover nadenk herken ik er meer; mijn dochter is enorm aanhankelijk. Mijn zoon koestert de ketting die door zijn vriendinnetje is gemaakt. Een vriend van ons is er altijd als er geklust moet worden. Ik zal altijd tijd vrijmaken als iemand me nodig heeft en weer iemand anders overspoeld me met de mooiste complimenten.
Volgens Gary Chapman zijn er vijf algemene ‘talen’ van liefde. De manieren om liefde te geven zijn:
1. positieve, bemoedigende woorden
2. cadeaus
3. hulpvaardigheid
4. lichamelijke nabijheid en aanraking
5. tijd voor iemand vrijmaken
Het spreken van elkaars liefdestaal maakt je relatie beter. Dan weet je dat je man het liefst met zijn zoon in de tuin werkt, je dochter een knuffel of kriebel over haar rug nodig heeft. Je vrouw blijer is met iets samen gaan doen, dan met een duur sieraad en een goede vriend gewoon graag samen met je een film op de bank kijkt.
Jouw liefdestaal
Je eigen liefdestaal kun je op 3 manieren leren kennen; nagaan waar je je aan irriteert bij anderen (wat geven ze jou niet), nagaan hoe jij aan een ander je liefde probeert duidelijk te maken (waarschijnlijk is dit je voorkeur) of nagaan waar je het meeste behoefte aan hebt.
Door uit te spreken waar je behoefte aan hebt, heeft de ander de keus om dit al dan niet te geven. We behandelen anderen zoals ons eigen referentiekader is. Dat vergeten we nog wel eens. Anderen kun je niet veranderen, jezelf wel. En jij kunt je prima uitspreken! Ja… OOK als je vindt dat die ander dat na al die jaren toch echt gewoon maar van je moet weten.
Is het jou al eens overkomen? Dat je ergens behoefte aan had en dat je bedacht: Maar als ik dat aan m’n partner moet gaan vragen… nou dan laat maar… Mij wel! En geloof me, dan voelde ik me daarna niet prettig. Ik kon me zelfs wel eens geïrriteerd voelen, want dat kon je toch aanvoelen, wat ik nodig had? Het antwoord is dat dit dus niet kan, die ander kan jouw gedachten niet lezen en als je elkaars liefdestaal niet kent/herkent dan wordt het lastig, geloof me! Dit rotgevoel komt doordat je ‘rood’ staat op je emotionele bankrekening. Door je eigen liefdestaal te leren kennen en anderen te vragen wat je nodig hebt, is het mogelijk hem weer aan te vullen.
Ben jij er al achter welke taal jij spreekt?
