Op het A3 vel op tafel stond de zin ‘zonder mensen die het absoluut met je oneens zijn, men nooit werkelijk het verschil kan maken’. Overgeschreven door mijn Lief, die deze zin las op mijn website en hem overnam omdat hij raakte. Het iets in hem beroerde. En hij is niet de enige die hiermee worstelt.

We kunnen pas écht onszelf zijn als we de moed hebben om alleen te komen staan. We kunnen enkel die mensen vinden die bij ons passen wanneer we voldoende af durven wijken zodat ze ons kunnen vinden. Doodeng vond ik dat. En vind ik het nog steeds. Want hoe weet ik dat die anderen er zijn? Dat er überhaupt iemand op me zit te wachten?

Dit soort gedachten poppen op bij stress, wanneer er ‘feest in de tent is’. Wanneer jouw lijf zich klaar maakt om wat dan ook te gaan doen, zolang je maar veilig blijft. Het moment dat het spannend is, dat je jezelf kwetsbaar voelt, dát is het moment dat je volledig kunt kiezen voor de persoon die je (nog meer) wilt zijn.

Bij de meeste mensen staat dat moment overigens synoniem aan ‘gewoonweg niet aanstellen’ en ‘doen wat nodig is’. Schouders eronder. Playing big. Doelen stellen. Doorbikkelen. Niet zeuren. Doorgaan tot het naadje. You get the feeling..

Maar daarmee is ‘spannend’ eigenlijk een verlengstuk geworden van ‘doen wat nodig is om geen fouten te maken’. Of niet afgewezen te worden. Niet buiten de boot te vallen. Niet te mislukken als werknemer. Niet gezien te worden als mislukte ondernemer.

En mis je de kans om volledig jezelf te worden. Stel dat dit laatste je wens is… stel dat authenticiteit je doel is… wat zou je dan doen? Authenticiteit is niet hard, het is niet streng voor jezelf. Het is niet doorbikkelen. Authenticiteit is zacht. Het is mild zijn naar jezelf. Je onvermogen herkennen én je talenten omarmen (ook al vind de rest van de wereld dt niets). Authenticiteit is om jezelf lachen. Als je doorbikkeld en je schouders eronder zet ben je je humor echt al lang kwijt.

Als je authentiek wilt leven dan zul je niet langer ‘spanning aangaan’ in de hoop dat ‘doorbikkelen of moeite doen je bij meer mildheid, liefde en zelfacceptatie brengt. Nee, dan doe je wat goed is voor jezelf op dat moment (zolang het een ander niet schaadt), ook al voelt het ongemakkelijk, vreemd, anders of raar.

Wat als spanning een teken is dat je los mag laten? Minder mag doen? Dat je terug in je comfortzone mag komen zodat je weer kunt leren en ontwikkelen? ‘The magic happens’ buiten je comfortzone waar het om nieuwe ervaringen gaat. The magic happens in je comfortzone wanneer het over je eigen authenticiteit gaat. Als je vindt dat je uit je comfortzone moet stappen omdat het nódig is… dan ben je niet uit die zone aan het stappen. Dan stap je uit jezélf.

Wanneer je de spanning aangaat voor anderen dan raak je jezelf simpelweg kwijt. Put het je uit. Worden resultaten belangrijk. Verdwijnt de ziel en bezieling. Gaat de mening van anderen ertoe doen. En verlies je een beetje jouw eigen innerlijke gevoel. Dan zijn zenuwen niet leuk, niet speels en al helemaal niet voedend. terwijl het dat wél kan zijn. Alles komt dan immers in het teken te staan van trucjes aanleren en technieken toepasten. Nuttig mogelijkerwijs. Maar oh zo leeg..

De ‘vier’ op de schaal van 1 tot en met 10 van spanning, zo benoem ik het naar mijn cursisten. Daar waar je het leven nog kunt vieren. Een fout niet te erg is. En de spanning zomaar kan omslaan in een lach. Dát is de magische zone.

Jezelf uitdagen iets te doen omdat je het jezelf gúnt het te leren, te ervaren, ervoor te durven staan. Dát is wat je sterkt als mens. Daar zit kwetsbaarheid. Daar begint het leven. Daar vind je echtheid. En stralen we dit naar anderen uit. Zélfs als het betekent dat je even op de bank blijft zitten in plaats van je huis op te ruimen voordat er visite komt. Ook als het betekend dat je niet naar een training gaat waar je mogelijk veel kunt leren, gewoon omdat het niet lekker in je agenda past.

Wanneer we f*cking echt durven zijn dan brengt elke stap uit je comfortzone je dichter bij jezelf. Zelfs als het zwak, minderwaardig, klein of ongemakkelijk voelt. Als jij jezelf mag raken, dan kun je dit bij anderen doen. Wanneer jij het lef hebt om te stralen zal een gevoel van afkeuring er minder toe doen. En dát voelt dan weer heerlijk krachtig en sterk!