Voordat er een innerlijke drang naar persoonlijke ontwikkeling komt, merken mensen vaak dat ze al enige keren zijn gebotst met de wereld. Er worden mooie en prikkelde verslagen en scripties ingeleverd op school in plaats van simpelweg de opdracht te doen bijvoorbeeld onder het motto ‘als ik dan toch iets moet schrijven, dan maar iets waar ik ook echt áchter sta’!
Maar op een gegeven moment merkt deze persoon dat enkel in de gaten en kieren van het leven je visie weergeven niet altijd gewaardeerd wordt. Dat je geregeld niet begrepen wordt. En dat anderen – met in jouw ogen wellicht minder kennis of kunde – wel het podium krijgen terwijl jij dat jezelf gunt.
Het is daar waar jouw rebel mind zich begint te roeren. Waar er een innerlijke kriebel ontstaat. De drang om iets te betekenen in de wereld. Omdat jouw waarheid gedeeld mag worden. De wereld een mooiere plek is wanneer ze zien wat jij bedoelt. Wanneer jij voorleeft hoe het óók kan. Nadenken over hoe dit eruit gaat zien doe je nog niet. Maar de gedachte dát je kunt bijdragen geeft je een mega dosis energie. En vol goede moed ga je op weg.
Onderweg
De eerste dingen die je doet zorgen voor een glimlach op je gezicht. Zonder dat je de hele trap in beeld hebt ben je gaan lopen en het is hier waar je ontdekt dat je trots kunt zijn op hetgeen je doet. Maar dan, ergens in een onbewaakt moment komt het leven ertussendoor. Een dubbele griep slaat toe, je gaat scheiden, je kind wordt ziek. En het is daar waar je jouw levenstrap als zwaar gaat ervaren, bemerkt dat je ineens ongemerkt al een half jaar stil stond en wellicht niet eens sterk genoeg bent om het einddoel te behalen. Waarom ben je er ooit aan begonnen? Kun je weer terug?
Ja dat kan. Het is niet eens zo moeilijk zelfs. Gewoonweg zeggen dat je het ‘voor nu’ opgeeft. Dat je er op een later moment weer mee verder gaat. Geloven dat je eerst je einddoel helder moet hebben voordat je het opnieuw gaat proberen. Voorrang geven aan gevoelens van angst en behoefte aan zekerheid verleiden je tot het vasthouden aan banen of bezittingen. De wereld lijkt te verharden, te vernauwen, terwijl het eigenlijk alleen maar een liefdevolle uitnodiging is om naar jezelf te gaan kijken. Om je rugzak wat leger te maken. Om de patronen te gaan herkennen waarmee jij jezelf klein houdt. Tegenhoudt. Stilzet. Of zelfs verlamt…
Het zien van deze patronen is het eerste begin. Geen oplossing. Dat is belangrijk te weten. Dat wíl je wel, dat besef ik, maar het gevoel van rust dat je zo graag wilt is niet hetgeen je nu gaat ervaren wanneer je op pad gaat. Het helpt daarom wanneer je jezelf dit wel gaat geven. Meditatie of mindfulness is in deze periode een prima manier om het lichaam te ontspannen en stress af te vloeien.
(Een kleine kanttekening; bemerk je bij het uitrafelen van patronen dat gedachten aan vroeger veelvuldig opdringen of er in alle situaties een gevoel van onrust is en dit niet is voorbehouden aan specifieke situaties waarin jij hoge verwachtingen van jezelf hebt? Dan is het belangrijk om in therapie te gaan en dit proces te laten begeleiden. Stilzitten op een kussentje is niet hetgeen je gaat helpen op dit moment wanneer je rugzak nog te vol is met oude stresservaringen.)
En dan ontstaat het moment dat je aan de slag wílt. Met je patronen in kaart merk je de innerlijke drang dat je het niet eng vindt om te gaan oefenen en proberen. Je gunt jezelf als het ware een speeltuin waarin je veilig nieuwe ervaringen op kunt doen en emotionele spieren kunt kweken. Je leert vaardigheden en methoden aan in een veilige setting, een kleine groep, de beslotenheid van je eigen gedachten.
Zolang jij je in deze kleine cocon bevindt ben je nog veilig. Het aangaan van gevoelens en emoties, ze veilig op kunnen zoeken helpt je om je voor te bereiden op het echte leven. Maar die stap mag wel gezet worden. In een flighsimulator wordt je nooit een goede piloot. Eerst uitproberen, sterker worden en daarna in real life ontdekken wat werkt en wat niet, zodat je koers kunt bijstellen. Ondertussen beseffend dat je er sterk genoeg voor bent. Jij bent er klaar voor de vrijheid te gaan veroveren!
Het zelfvertrouwen dat je krijgt in jezelf, het feit dat het leven niet meer als zwaar wordt ervaren en de uitdaging om iets voor de wereld te willen betekenen maakt dat jij je weer op de toekomst kunt richten. Je durft daarbuiten, open en bloot, de gevaren aan te gaan.
Nog sterker voel je wat je de wereld wilt brengen. Niet enkel omdat jij het hen gunt maar ook omdat je voelt dat je er zelf blij van wordt. Je weet waar je ‘s ochtends je bed voor uitkomt en waarom dit zo ongelofelijk belangrijk is. Dat plezier in toekomstige mogelijkheden houdt je overeind in momenten dat het je nog niet lukt je boodschap over te brengen (want proberen is al genoeg) en geeft je nieuwe energie. Wel merk je dat je soms wat streng naar jezelf reageert. Alsof je ‘al beter had moeten weten’ maar je weet ook dat het niet waar is. Je begeeft je immers op volkomen nieuw terrein.
Tegenwicht aan deze zware gevoelens geef je door je te richten op waarden als liefde, compassie of zelfzuchtigheid. Het helpt je hierop te richten omdat nastreven van verbinding nog ‘kan lukken of mislukken’ en je gunt jezelf een stip op de horizon waarin geen dualiteit te vinden is. Waarin het nastreven van gevoelens enkel dient om de wereld mooier te maken, en zelfs als dit niet lukt jij dit gevoel mag ervaren omdat je het geprobeerd hebt.
Op een dag wordt je wakker. Besef je dat de gevoelens die jij wilde ervaren geen gevoelens zijn waar je naar streeft. Dat dit altijd al was wie je bent. Je ziet dat er geen weg is. Geen pad te bewandelen. Geen berg te beklimmen. Geen treden op de trap. Er is enkel het leven dat geleefd mag worden omdat je nu eenmaal toch hier bent. En alles wat je wilde was altijd al in jou. En daar… op dat moment besef je dat er niets is. En in dat niets alles is. Je bent er klaar voor je eigen leraar te worden…
Ben jij coach? Wil jij deze stappen doorlopen met anderen? De theorie hierachter beter gaan begrijpen? Gun jij jezelf een stimulerende omgeving? Kijk dan eens bij onze erkende opleidingen!
