Je bent niet de vaste, onveranderlijke persoon die je misschien denkt te zijn. Er is geen ‘ik’ dat losstaat van de wereld, geen kern die ergens diep vanbinnen verstopt zit en zich door het leven heen beweegt. Je bent beweging. Intra-actief gevormd door alles wat er nu gebeurt.
Maar dat betekent niet dat je een lege huls bent. Dat je zomaar oplost in het geheel.
Eigenheid bestaat. Niet als iets wat vooraf bepaald is, maar als iets wat in het moment ontstaat.
Denk aan hoe je een ruimte binnenkomt. Hoe je lichaam zich anders voelt in een stil bos dan in een drukke stad. Hoe je woorden anders klinken in het bijzijn van een oude vriend dan tegenover een onbekende. Je bent niet los van die situaties—je bent wat daarin verschijnt.
En toch is er iets herkenbaars. Een unieke beweging, een toon, een manier waarop jij resoneert met wat zich aandient. Geen vaste kern, maar een terugkerend patroon dat telkens opnieuw vorm krijgt. Geen controlecentrum, geen ‘ik die bepaalt’, maar een voelbare eigenheid die nergens vastzit en toch steeds als ‘jou’ te herkennen is.
Zo ben je geen losse entiteit, maar ook geen kopie van de wereld om je heen. Geen drager van een identiteit, maar een golf die steeds net even anders breekt en toch dezelfde zee blijft.
Het mooie is: je hoeft het niet te vangen. Je hoeft het niet te snappen. Je hoeft alleen maar te zijn waar je al bent.
