“Xandra, je moet me helpen… ik weet het niet meer….
Ik dacht écht dat ik gevonden had wat ik wil doen, maar de afgelopen dagen heb ik weer mensen ontmoet en stukken van hen gelezen op internet en nu ben ik echt de weg weer kwijt. Heb ik überhaupt wel iets toe te voegen?”
Een mail met dergelijke strekking heb ik vaak in mijn inbox gehad. Allemaal mensen die goed werk leveren, prima zijn in wat ze doen maar ergens onderweg zichzelf gaan vergelijken en dan onherroepelijk het gevoel krijgen dat zij ‘de mindere zijn’.
Erbij horen, er mogen ‘zijn’, je gezien voelen, het gevoel dat anderen je waarderen. Voelen dat er voor jou een plek is in het geheel. Ik denk dat ik niet de enige ben die vanaf het eerste moment dat je je ogen opsloeg en terug kon lachen naar je ouders je hoopte dat iedereen in je omgeving ook zo op jou zou reageren.
Natuurlijk wéét je verstandelijk dat niet iedereen je kan mogen, maar de wens blijft. En dus de zoektocht naar hoe je je gedraagt in een groep waarbij het niet altijd veilig voelt om jezelf te zijn. Of je niet weet wat jij hebt ‘toe te voegen’.
De oplossing voor dit probleem vond ik op een ander niveau als waarop het ontstaat en ‘zijn uitwerking heeft’ in je leven. Ik leg het uit aan de hand van het waardenmodel van Graves. Het eerste niveau is beige. Een niveau gericht op overleven en voortbestaan. Wie op dit niveau leeft is zoekend naar zorg en veiligheid. Het niveau dat erna komt heeft de kleur paars meegekregen. Een niveau dat is gericht op geborgenheid en heeft vele rituelen. Mensen op dit niveau houden ervan want het geeft hen een gevoel van verbondenheid. Daarna zien we rood. Hier zien we kracht en zelfexpressie als belangrijke waarden. Blauw houdt van zekerheid en stabiliteit. Oranje van groei en ontwikkeling. Groen van zorgen voor elkaar en empathie. Geel vindt het belangrijk alles vanuit verschillende kanten te beschouwen terwijl turquoise graag holistisch te werk gaat.
We zoeken bijna altijd mensen om ons heen die te maken hebben met dingen die we doen. Zo raken we bevriend met collega’s op het werk of mensen die dezelfde hobby hebben. De kans is groter dat je iemand vind die bij je past wanneer je op zoek gaat naar mensen die dezelfde waarden met je delen. Want wees eens eerlijk… wie heb je liever om je heen? Mensen bij wie jij je aanpast zodat je ‘erbij hoort’ of mensen die je accepteren en waarderen om wie jij bent?
En als je deze mensen hebt gevonden, begrijp je dan ook dat je diensten als ondernemer mogelijk wellicht voor een specifieke groep zijn en niet voor iedereen? Dat wat je doet al goed is maar er verwarring is over ‘voor wie’ je er moet zijn?
Meestal vraag ik het mensen nog aan het eind van zo’n begeleidingstraject; ‘is die originele vraag er nog? Die vraag die je me mailde?’ Het antwoord is gewoonlijk een grote lach en een verbaasde blik. Alsof ze op dat moment pas voor het eerst ontdekken dat ‘het feit dat ze zelf voelen’ eigenlijk veel belangrijk is dan wat een ander daarvan vindt.
