Ik heb een achtergrond in het onderwijs, daar werkte ik ruim tien jaar met jongeren die niet in onze samenleving pasten. Doordat ze waren opgepakt, thuis niet veilig waren, niet lekker in hun vel zaten of gewoonweg ‘anders’ waren en daardoor uitgevallen op school. Hoogbegaafden bijvoorbeeld. En sensitieve creatievelingen. 

Wat ik leerde in die jaren was dat opvoedstrategieen niet behulpzaam waren (niet voor niets was de standaard al niet aan hen besteed) maar dat ik hen mocht zien als heel en volledig capabel om het leven te leven zoals het voor hen was bedoeld.

Ik werd hun persoonlijke gouddelver. Voorbij hun ‘karakter’ of persoonlijke verleden was er iets wat namelijk nog belangrijker leek wanneer het ging om hun levensgeluk; namelijk daar waar ze in flow waren. Ik leerde kijken naar de schitteringen in hun ogen. Ontdekte dat elk natuurlijk gedrag een uiting was van een talent (ook al was het niet wat ik op dat moment in mijn klas waardeerde). 

Ook ontdekte ik dat wanneer ik me ‘overgaf’ aan wat mocht gebeuren in begeleiding de uitkomst eigenlijk altijd goed was. Hoe spannend het ook was in (bege)leiding om dat te doen. (persoonlijk ook trouwens, maar dat leerde ik pas later) toen ik improvisatie in mijn dagelijks leven ging toepassen. 

Toen ik tien jaar geleden voor mezelf startte was dit wat ik aan anderen over wilde brengen. Ik zet hierbij playfulness in als krachtige sleutel tot een diepere connectie met jezelf, anderen én de wereld om je heen. Doordat je je ego voorbij gaat (en verder kunt zien dan de egokramp van de ander) ben je in staat jouw goud in de wereld te brengen en dat van anderen te zien. Dit maakt je liefdevoller, daadkrachtiger en authentieker. Op die manier laat ik jou én met wie je werkt groeien.