Weet je wat zo fijn is? Dat het leven helemaal niks vindt van jou.
Echt, geen mening. Niet positief, niet negatief. Het leven zit niet met een clipboard aantekeningen te maken over je prestaties. Het vergelijkt je niet met anderen. Het zit niet te wachten tot je eindelijk ‘goed genoeg’ bent.
Dat bedenk je zelf.
Die hele film die je afdraait, over hoe je tekortschiet, hoe je ‘beter je best’ moet doen, hoe anderen vast iets van je denken, dat is allemaal puur intern theater. Een toneelstuk dat zich afspeelt in je hoofd en waar jij dan naar gaat zitten kijken alsof het de waarheid is.
Maar buiten je hoofd gebeurt er niks. De bomen groeien gewoon. De lucht beweegt. Het water stroomt. Alles gaat verder, zonder één seconde stil te staan bij hoe jij je voelt of wat je denkt.
Wat als jij dat ook eens probeerde? Gewoon… verdergaan. Zonder al die oordelen.
Het leven heeft geen mening over jou. Misschien hoef jij er zelf dan ook niet zoveel over te vinden.
