In deze tijd van het jaar, wanneer de dagen korter zijn en de feestdagen naderen, lijkt er iets bijzonders te gebeuren. Mensen rennen van hot naar her, verlanglijstjes groeien, verwachtingen stijgen, en familiedynamieken lijken soms ingewikkelder dan ooit. Het is alsof de wereld plotseling een extra laag van haast, drukte en soms zelfs ongemak over zich heen trekt. We noemen het “kerstgedoe.”
Maar wat is dit gedoe werkelijk? Is het iets dat buiten ons gebeurt, in de drukte van winkels, in de chaos van planningen en in de onuitgesproken verwachtingen van anderen? Of is het iets wat zich afspeelt in ons eigen denken?
Het leven gebeurt altijd van binnenuit. Wat we ervaren, komt niet door het kerstdiner, niet door de cadeaus die we wel of niet krijgen, en zelfs niet door de mensen met wie we deze dagen doorbrengen. Onze ervaring van kerst ontstaat door de gedachten die we hebben over kerst. Deze gedachten zijn als wolken die voor de zon schuiven. Soms zijn ze zwaar en grijs, soms zijn ze licht en luchtig, maar ze bepalen nooit het licht zelf.
Achter al dat denken, achter het gedoe, is er een plek van stilte en eenvoud. Een plek die niet geraakt wordt door verwachtingen, verplichtingen of zorgen. Die plek is altijd beschikbaar, altijd helder. Het is het licht vanbinnen.
Kerst kan ook een tijd zijn waarin het licht moeilijk te vinden is. Wanneer er een lege stoel aan tafel staat, wanneer stilte herinneringen oproept, of wanneer eenzaamheid meer voelbaar is dan verbondenheid. Dit soort gevoelens kunnen diep snijden en lijken soms alles te overschaduwen. Toch is er ook hier iets zachts en eenvoudigs aanwezig, achter het verdriet en de leegte. Een besef dat liefde niet verdwijnt, zelfs niet met het verlies van een geliefde. Dat je verbonden bent, ook als het niet zo voelt. Soms is het genoeg om even stil te zitten met dat gemis, zonder het te hoeven veranderen. Want zelfs in die momenten van pijn, blijft er een plek van warmte en licht in jezelf. En misschien is dat het meest troostende inzicht van allemaal: je bent nooit echt alleen.
Wanneer we vastzitten in kerstgedoe of eenzaamheid, vergeten we vaak dat dit licht er nog steeds is. We vergeten dat we altijd vrij zijn om onze ervaring opnieuw te zien. Misschien hoef je niet de perfecte kerst te hebben. Misschien is er niets wat je moet doen om verbondenheid te voelen. Misschien hoef je alleen maar even stil te staan en je te herinneren dat het licht van binnen niet afhankelijk is van buiten.
Het wonder van kerst ligt niet in wat er gebeurt of niet gebeurt. Het ligt in de eenvoud van het moment zelf. In de lach van een kind, in de geur van dennennaalden, in het zachte kaarslicht dat een kamer vult. Het wonder is het besef dat je, ondanks al het gedoe, altijd terug kunt naar die plek van vrede en liefde in jezelf.
Want daar, voorbij alle gedachten, ligt de ware betekenis van kerst: verbondenheid die nooit verloren kan gaan. Een licht dat nooit uitdooft. Een eenvoud die we altijd kunnen herkennen, wanneer we het gedoe laten voor wat het is – slechts wolken voor de zon.
Dus misschien is dit jaar het mooiste geschenk niet iets dat je koopt of organiseert. Misschien is het mooiste geschenk gewoon een moment van stilte, een moment van herkenning. Een moment waarin je beseft: het licht van binnen is altijd genoeg.
