Soms zit je vast in een situatie die je niet meteen kunt oplossen. Een ongemakkelijk gesprek, een beslissing waar je niet uitkomt, een spanning die in de lucht hangt zonder duidelijke oorzaak. Je hoofd schiet in de bekende patronen: analyseren, verklaren, grip krijgen. Wat moet ik zeggen? Wat moet ik doen? Hoe zorg ik dat dit snel ophoudt?
Maar wat als de oplossing helemaal niet in dat denken zit? Wat als je lichaam het allang weet?
Het lichaam is geen obstakel in moeilijke situaties. Het is geen nutteloos ding dat je meesleept terwijl je probeert te ‘snappen’ wat er gaande is. Het is een reagerend veld dat continu afstemt, voelt, beweegt.
Voordat je probeert de situatie ‘op te lossen’, let eens op: Hoe ademt je lichaam op dit moment? Waar voel je ontspanning?Wat verandert als je je houding net iets verplaatst wat gebeurd er dan?
Niet omdat je daarmee de situatie mágisch oplost. Maar omdat je dan merkt hoe je er al in beweegt.
Een gespannen gesprek voelt anders als je in je lichaam blijft. Niet alleen als idee, maar fysiek. De manier waarop je voeten de grond raken, hoe je adem een fractie dieper wordt, hoe je schouders zich net iets meer openen.
Niet om jezelf te forceren tot ‘rust’ of ‘controle’, maar om weer onderdeel te worden van wat er gaande is, in plaats van ertegen te vechten.
We denken vaak dat we óf moeten reageren óf moeten ondergaan. Maar dat is een valse tegenstelling. Je lichaam is al intra-actief bezig. Het beïnvloedt en wordt beïnvloed, zonder dat jij daar actief iets voor hoeft te doen.
Wat als je daarop durft te vertrouwen? Wat als je niet probeert om ‘juist’ te reageren, maar merkt hoe je lichaam je al iets vertelt over hoe je kunt zijn in wat er gebeurt?
Je lichaam is geen last. Het is geen verstoring. Het is de plek waar je antwoorden al beginnen te ontstaan, nog voordat je ze met je hoofd hebt bedacht.
Misschien is dát de ingang naar lastige situaties: niet door grip te krijgen, maar door te voelen dat je nooit buiten de situatie stond.
