Je kunt niet iets repareren wat niet kapot is. Je kunt niet helen wat ongebroken en perfect is.
Toch hebben veel mensen het gevoel dat er mogelijk iets mis met hen is. Dat ze niet goed genoeg zijn. Ze voelen zich onzeker, piekeren veel of ervaren angstverschijnselen.
Ze zoeken hulp om daar vanaf te komen. Ze willen moediger zijn. Zich makkelijker zichtbaar maken. Meer geloof hebben in zichzelf. Hun talenten benoemen zonder het gevoel dat ze een oplichter zijn.
Degenen die hen willen helpen kunnen ervan overtuigd zijn dat het leven voor de ander inderdaad verbeterd kan worden. Door te leren ademen, meer positieve gedachten of het aannemen van een groeimindset bijvoorbeeld.
Zij geloven dat verbetering mogelijk is. En al doen ze dat omdat ze geloven dat er méér mogelijk is voor de ander. Ze zijn daarmee wel aan het repareren. Zoals de ander nu is, dat is niet oké.
Maar dat wat jij in wezen bent heeft helemaal geen verbetering nodig. Jouw observerende zelf is compleet en ongebroken. Het heeft er weet van dat je lichaam op spanning reageert.
Jouw ‘zelf’ ziet dat jouw lichaam soms in een stresskramp schiet. Wanneer je denkt dat je iets gaat verknallen dan reageert je zenuwstelsel logischerwijs op die gedachte. Je voelt je even rot. Een seintje van je lichaam dat je een negatieve gedachte hebt gehad. Meer is dat in feite niet.
Veel mensen nemen het echter serieus. Ze voelen zich rot en stappen in de gedachtentrein. “Als ik dit nu verknal dan komen anderen dit ook te weten, waarna ze waarschijnlijk een negatieve gedachte hebben over mij. Dan wil niemand meer met me werken en is mijn carrière voorgoed voorbij.
Zo maken gedachten alles erger. Want je zenuwstelsel laat je ook over deze nieuwe gedachten precies weten hoe dat voelt. Elke gedachte die jij hebt zet jouw zenuwstelsel ‘aan’. En deze activatie genereert spanning in je lichaam.
Jouw Zelf, jouw kern is als het ware toeschouwer van dit proces. Het kan zien dat dit gebeurd. Jouw zelf voelt precies aan wanneer het leven nog voelt als spelen en wanneer je dingen wilt gaan fiksen, repareren oplossen of voorkomen.
Dat je dat wilt is geen teken dat er iets mis met je is. Het is een teken dat je even vergat dat jij de observator van dat alles was. Daar is niks mis mee. Het gebeurd ons allemaal.
Wanneer je samenvalt met de menselijke ervaring is het heel gemakkelijk om je te richten op de gevoelens die dit alles veroorzaakt. Maar je hebt ook een andere keuze. Je kunt altijd terug komen bij jezelf.
Door te herkennen dat je gevoelens een reflectie zijn op wat je denkt, merk je dat je niet langer bang hoeft te zijn voor (heftige) gevoelens. Je maakt ze immers zelf.
Zodra je op jouw gedachtentrein begint te reflecteren heb je de keus om niet alles te geloven waar deze je mee naartoesleept. Je zenuwstelsel kalmeert dan en er ontstaat ruimte om te luisteren naar jouw innerlijke wijsheid, die je aangeeft wat jij nu nodig hebt.
Dan kun je weer voelen wat je altijd al was; heel en ongebroken!