8.25 uur:
Leerling: ‘ Jufffff….. Ik kan vandaag echt niet sporten hoor, ik heb gister mijn enkel verzwikt en kan echt niet lopen…’
Mijn antwoord: ‘goh, wat vervelend voor je. Als je vanmiddag niet mee kan sporten dan vraag je even aan de groepsleiding of ze een briefje schrijven voor je.’
10.05 uur:
Leerling: ‘Maar juf, ik denk niet dat mijn groepsleiding dat wil doen, en ik kan toch écht niet mee sporten…’
Ik: ‘ dan vraag je of ze even stoppen op weg naar school om de boodschap aan de gymleraar door te geven..”
13.00 uur:
Leerling ‘juf, ze wilden geen briefje voor me schrijven en OOK al niet met de docent gaan praten..’
Mijn reactie: ’tsja, dan zul je toch voorzichtig moeten proberen om mee te doen…’
14.15 uur:
Leerling aan gymdoccent: ‘wat gaan we vandaag doen met gym?
Docent: ‘we gaan badmintonnen’
Leerling: ‘oooooh…. maar dat kan ik wel…!!!’
En ik zie nog net een bos lange blonde haren om de hoek verdwijnen als ze huppelend richting kleedkamer verdwijnt….
– – – – – – – – – – – – –
Nabespreking: Dit korte blogje weerspiegelt een toepassing van nonduale principes, hoewel het misschien op het eerste gezicht niet zo lijkt. Nonduale principes erkennen de inherente verbinding en wederkerigheid in onze interacties met anderen. In dit geval ben ik als leraar diep betrokken bij de ervaring van de leerling, maar ik respecteer ook haar autonomie en capaciteit om haar eigen beslissingen te nemen en haar eigen uitdagingen te overwinnen. Hoewel het misschien lijkt alsof ik de leerling aan haar lot overlaat, doe ik eigenlijk iets heel anders: ik erken de realiteit van haar situatie (haar bewering dat ze niet kan sporten vanwege een verzwikte enkel), maar nodig haar tegelijkertijd uit om verantwoordelijkheid te nemen voor haar eigen situatie. Op het moment dat de leerling ontdekt dat ze wel kan badmintonnen, ervaren we beiden de onthulling van haar eigen innerlijke vermogen en autonomie. Het bracht mij als leraar een glimlach, en jou wellicht als lezer ook. Autonomie is nooit een moeten, een persé willen (eisen) of een afzetten tegen. Het is daar waar je samenvalt met het leven. Graag geef ik je als lezer dit als uitdaging mee; de ander helpen zijn /haar eigen mogelijkheden te ontdekken, terwijl je tegelijkertijd je eigen rol als ondersteunende gids behoudt.
