Het is vloeken in hulpverlenersland wanneer ik dit zeg. Veel mensen zijn van mening dat ze iets met al die gevoelens ‘moeten’. Maar toch meen ik het: emoties zijn eigenlijk helemaal niet zo interessant.

Ook jij zult waarschijnlijk vandaag verschillende emoties hebben ervaren. Gevoelens van onrust, frustratie, kalmte of onzekerheid. Als mens zijn we net een snelveranderend weerbericht; elke minuut dat je gaat checken, staat het er weer anders voor vanbinnen.

Dat komt omdat onze emoties informatie geven over de (bewuste of onbewuste) gedachte die deze heeft opgewekt. Deze gedachten dwarrelen de hele dag door ons heen, en we hebben er ook weinig over te zeggen. Hoe goed we ons denken ook beheersen, er glipt altijd wel een ongevraagde of negatieve gedachte ergens op de dag doorheen.

Wat er echter vaak gebeurt, is dat er een emotie bijzit die we als het ware toe-eigenen. Dat wat ik voel zegt iets ‘over mij’ of ‘over mijn omgeving’. Het maakt dat we acuut in paraatheid komen om het ‘probleem’ dat zojuist geïdentificeerd is op te lossen. Of het nu is dat je eens flink voor jezelf opkomt of jouw belemmerende gedachte uit het verleden wil gaan ontleden, dat maakt niet uit.

Het mechanisme erachter – ‘dit moet weg’ – is hetzelfde. Simpelweg omdat we het gevoel hebben dat als de innerlijke onrust niet weggaat, we het niet gaan redden in het leven. Dit brengt ons ertoe om te proberen te controleren hoe we ons voelen. Het is hier waar hulpverleners op inhaken. Ze bieden je oplossingen die helpen.

Voor even dan.

Want de waarheid over emoties is dat ze simpelweg de andere kant van de gedachtenmunt zijn. Jouw gevoel geeft je aan of je een gedachte hebt waar je blij van wordt. Niets meer of minder.

Geloof je bijvoorbeeld dat je niet van Zoom-vergaderingen houdt, dan baal je wellicht zodra je een oproep in je mailbox vindt. Het gevolg is misschien dat je niet helemaal ‘aanwezig’ bent, niet lekker connectie maakt en daar gedachten over hebt die je bevestigen in je oorspronkelijke gevoel.

Óf je merkt op dat je klompje cellen reageert op het mailtje. Dat je daar een gedachte over hebt. En je kiest ervoor om het te laten en volledig aanwezig te zijn met alles wat er is. Het leven nodigt je uit om in het hier-en-nu te zijn. Het verwelkomt je in het heden.

Gevoelens vertellen je iets over jouw gedachte in DIT moment. Ze voorspellen niet de toekomst, ze zeggen niets over de omstandigheden, ze geven niet aan hoe fantastisch of verschrikkelijk je bent. Ze laten je weten hoe jij over dingen denkt. Maar ze ontstaan niet alleen in jou: ze weerspiegelen ook jouw relatie met de wereld om je heen.

Wanneer je weet dat je denken veranderlijk is, is het minder interessant om het proberen te veranderen. En omdat je gevoelens daar een afspiegeling van zijn, hoef je daar ook niets mee te doen.

Wellicht kun je er dan gewoon naar kijken en denken ‘goh, wat interessant’. En vervolgens in het hier-en-nu duiken om te zien wat er in het leven nog meer te ontdekken valt. Het leven vraagt immers nooit iets anders dan ermee te zijn.