Laat alles los. Dat hele idee dat je een identiteit nodig hebt, dat je moet bewijzen dat je goed en slim en wat dan ook bent – het is een illusie. Het houdt je gevangen in een eindeloze cirkel van onzekerheid en zelfbevestiging.
De wereld vertelt je dat je jouw naam bent. Dat je de rollen bent die je speelt. Dat je leven een verhaal nodig heeft. Een zingevend verhaal het liefste ook. Maar wat als dat allemaal niet nodig is? Wat als het veel eenvoudiger is dan dat?
Stel je voor: op een dag sta je op, en je maakt je geen zorgen meer over wie je bent of wie je denkt te moeten worden. Geen druk om iets waar te maken, geen verhalen meer over ‘wat er met mij gebeurt’. Stel je voor dat je de hele last van die prestatiedrang van je af laat glijden. Je hoeft niemand te zijn, niets te bewijzen—niet voor jezelf, niet voor anderen.
Dan ben je vrij. Niet omdat je eindelijk hebt uitgevogeld wie je bent, maar omdat je eindelijk doorhebt dat je niemand hoeft te zijn. Geen druk, geen oordeel, geen verwachtingen. Je hoeft niets meer vast te houden, niets meer te bereiken, niets meer te verdedigen.
Het klinkt radicaal, ik weet het, maar misschien is dat precies wat je nodig hebt. Geen zoektocht naar een betere versie van jezelf, maar stoppen met het idee dat je überhaupt iemand moet zijn. In dat loslaten ligt ware vrijheid.
Vrijheid die je niet beperkt, maar je juist laat opgaan in het leven zelf—puur, ongefilterd, zonder grenzen.
