Er zijn van die momenten in je leven die je je herinnert…. Een moment van essentieel belang. In 2012 was zo’n moment. Ik las de volgende quote: “het grootste gevaar voor de meesten van ons is niet dat ons doel te hoog is en we het missen maar dat het te laag is en we het bereiken.” Ik weet nog dat ik staarde naar het scherm en het leek alsof ik kippenvel op mijn armen kreeg. Dit besef, dit weten, was groter dan wat ik me voor kon stellen.
Als ik een euro was, dan werd er destijds zeker 25 cent niet van me gebruikt. En ik wist dat ik niet de enige was. Zelfs als er van ieder slim, gevoelig mens ter aarde maar 10 cent aan volledig potentieel verloren ging dan waren de gevolgen enorm. Omgezet in euro’s ging het over miljoenen, miljarden, biljarden… Tesamen konden we de wereld redden, voor vrede zorgen, de aarde opruimen, monden voeden en zorgen dat iedereen zich gezien voelt.
Ik voelde me schuldig, alsof dat wat ik met mijn leven had gedaan in het niets stond met wat er nog kon gebeuren. Het enige dat ik hoefde te doen is in mezelf te geloven (zonder dat ik kon weten, voelen of ‘zien’ wie ik ging worden) en vertrouwen op groei. De knop ging om. Hij schakelde en is sindsdien om blijven staan. In deze blog deel ik leidende principes die je helpen om uit mijn comfort zone te stappen en in een leven dat boven je grenzen gaat.
1. De Moed om te Falen
De makkelijkste manier voor mij om mijn zelf opgelegde beperkingen te overwinnen is om me af te vragen: Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Het omarmen van flaters en het gevoel ‘dat je iets weg wilt poetsen volledig in de openheid gooien. Inclusief buiging, applaus en de uitroep ‘wat een blamáge!” (Als je geen idee hebt waar ik het over heb kom dan eens naar een proeverij)
2 Geef Leef je advies
Om uit die cirkel te komen van dat continue vergelijken met anderen (wat me altijd en eeuwig liet voelen dat ik verloor) ben ik groei en ontwikkeling als hoogste doel gaan stellen. Ik wilde niet meer oppervlakkig leven. Ik wilde diepgang, iets betekenen, echte gesprekken. Niet weglopen voor moeilijkheden, niet wegkruipen tot problemen (hopelijk) voorbij waren. Mezelf niet langer voor de gek houden, verdoven of afleiden. Ik wilde niet meer bang zijn voor falen, ik wilde niet meer streven naar perfectie. Ik wilde de ‘real deal’. Ik wilde voelen hoe ik kon ontwikkelen. Mezelf zichtbaar maken om voor anderen iets te kunnen gaan betekenen. Blij zijn met mezelf en mijn leven. Mijn verlangen werd zo groot, dat ik het ben gaan doen. Niet meer boeken lezen en denken ‘jaja dat weet ik al’, maar letterlijk die adviezen uitvoeren. Opdrachten maken, dagboeken bijhouden, dingen zeggen en doen. Met name doen. oh, mijn god, wat waren die eerste keren eng. Maar punt 1 heeft me daar erg bij geholpen.
3 Wij is er altijd
Ik werd me bewust van de illusoire scheiding tussen ‘mij’ en ‘ander’ en door dit perspectief te omarmen, besefte ik me dat wat we voelen in relatie tot een ander altijd vanuit mijn eigen bewustzijn ontstaat. De ander is neutraal en heeft geen directe invloed op mijn innerlijke ervaringen. Wat ik ervan maak is helemaal aan mij. Door deze diepgaande erkenning kon ik (en kan jij) voorbijgaan aan oordelen, conflicten en scheiding, en in plaats daarvan compassie, begrip en mededogen cultiveren. Want zeg nu zelf, ‘wij’ leeft toch een stuk lekkerder dan alleen.
