Wanneer we playful zijn omarmen we alles wat er is in het hier-en-nu. Daar heb je geen spelletjes voor nodig, maar wel een kopje kwetsbaarheid en een mespuntje schijt-aan-alles. Open je dus weer voor je nieuwsgierige, vrije zen-achtige aard. Wat hieruit ontstaat (bv liefde of plezier) kunnen we niet verkrijgen door ‘nog harder te werken’, het is het meest waardevolle geschenk van het leven zelf. Klinkt dit goed? Lees dan verder. In dit korte bericht drie redenen om met speelsheid aan de slag te gaan.
1. Van bewustzijn naar verbeelding
Heel veel professionals zijn zelfbewust en hebben inzicht in de manier waarop zij de werkelijkheid ervaren. Bv ‘ik ervaar stress’ of ‘ik maak de mening van anderen over mij soms belangrijker dan mijn eigen mening’. En we willen wellicht aan die bestáánde werkelijkheid iets veranderen. Je kijkt dan echter met een blik van ‘niet goed (genoeg)’. Wanneer je speelt transformeer je een bestaande werkelijkheid in iets ánders. Je denkt niet na over hoe iets is (of waardoor dit ontstaan is) maar creëert een nieuwe toekomst. Als kind deed je dit waarschijnlijk automatisch; een doos werd een kasteel. Een kam een microfoon. Er was geen goed of fout, er was enkel het plezier van het bedenken.
Wanneer we als volwassene deze verbeeldingskracht weer opnieuw ontdekken benaderen we zaken op een speelse manier en nemen een andere rol of houding aan waardoor het leven wat luchtiger wordt. Tijdens het spel concentreer je je niet op een probleem, maar leer je nieuwe mogelijkheden zien, ga je uitdagingen aan en train je vaardigheden.
Van veel dingen denken we immers dat het ‘echt is’ maar is het eerder verbeeldingskracht die we collectief voor waar zijn gaan aannemen. Een fenomeen als geld of iets als weekend zijn in feite verbeelding. Ze ‘werken’ omdat iedereen deze verbeelding gelooft en meespeelt in dit spel. Ontdekken hoe dit werkt en beseffen dat heel veel elementen van je leven eigenlijk “als een spel” maakt het dagelijkse leven een stuk makkelijker.
2. Van bedenken naar doen
In het leven wordt ons vaak gevraagd wat we gaan doen in de toekomst of wat we ons voorgenomen hebben. Hoewel dit erg actief klinkt is het een bedachte werkelijkheid. In spel is dit slechts het begin. Na een eerste speelse impuls wil je in beweging komen en bedenk je een actie. Maar er is geen spel zonder spelen. Spelen is een werkwoord. Je dient het te doen, niet te bedenken. En pas wanneer je het doet merk je of het bij je past, of je er gelukkig van wordt en op welke manier je het ‘t beste in je leven kunt passen. In spel ben je je bewust van je keuzes en afwegingen. Je hebt ook voor de systemen waar je je in bevindt. De mensen die invloed uitoefenen op je wijze van ‘zijn’ en manier waarop je over je acties denkt.
Speelse mensen vinden de ruimte om vrij te bewegen binnen structuren die ze tegenkomen. Ze denken twee stappen vooruit, maken bewuste keuzes, proberen verschillende strategieëen uit. Net zolang tot ze tevreden zijn. Spelen zet je aan tot doen. En dat kun je enkel lijfelijk ontdekken. We spelen daarom in de opleidingen ook niet zomaar ‘spelletjes’ maar onderzoeken hoe ademhaling, timing, ritme, afwisseling en oprechtheid de lach bij jezelf en de ander uitlokken. Je leert de kracht van kwetsbaarheid kennen doordat jouw gewaagde acties kunnen leiden tot verbinding met degenen om je heen. En dát voelt dan weer alsof je aan het spelen bent.
3. Van keurig netjes naar authentiek
Heb jij laatst nog eens naar een driejarige gekeken die lekker aan het dansen is? Ieder kind heeft op die leeftijd nog kenmerkende bewegingen. Een twist, een trekje, een lekkere houterigheid. Ergens in ons verdere leven leren we hoe we ‘normaal’ mogen zijn. En verbergen we alles wat ons vroeger zo gek, quirky en eigen maakte. Deze kanten van onszelf weer toelaten betekent ook dat we weer bij ons oude, intense plezier kunnen. We voelen wat ons oprecht blij en gelukkig maakt. En we makkelijker keuzes kunnen maken die daarmee in lijn liggen.
Wanneer we erover nadenken wéten we het allemaal. We kunnen prima vertellen hoe we minder stressvol, meer relaxed, meer joyful door het leven kunnen gaan. Maar in de uitvoering daarvan houden we onszelf soms tegen. Vinden we het gek. Raar. Buitensporig. Defenieren we het als ‘iets dat niet kan’. Maar wie speelt weet dat alles mogelijk is en dat het vinden van de ruimte waar/bij wie je je gekke zelf kunt zijn een belangrijk onderdeel is daarvan. Door te spelen verbind je je weer met de driejarige danser die jij ooit was. En tap je in dat pure levensplezier zodat je met minder ‘zo hoort het’s door je dag kunt gaan.
Drie redenen om te spelen. Welke herken jij?
