Het leven is een inside-out ervaring

Er is een onbewust mechanisme dat ieder van ons kan treffen, het projecteren van oude pijn op anderen, een reflex geboren uit een instinctieve behoefte aan zelfbehoud. Neem bijvoorbeeld de persoon die tijdens therapiesessies voelt alsof hun moeder – de bron van hun oude pijn – aanwezig is, zelfs als ze dat niet is. 

Wat we dan voelen lijkt een beetje op ‘s nachts wakker worden nadat we een enge film hebben gezien en ervan overtuigt zijn dat we een inbreker horen. Het hart bonst in de borst, de zintuigen zijn in een staat van paraatheid, en de geest draait overuren, voorbereid op de confrontatie met een dreiging.

Als we niet begrijpen hoe onze geest werkt, dan zijn we geneigd om een reactie te vertonen – we kunnen ons verstoppen, of zelfs de ‘inbreker’ proberen te verjagen. We gaan er iets mee ‘doen’ als het ware. Maar als we zouden begrijpen hoe ons brein werkt, zouden we onszelf misschien eerder geruststellen.

De Sleutel tot het Loslaten van Oude Patronen

Dus, de volgende keer dat je wakker wordt met het gevoel dat er een inbreker is, je jouw partner de schuld geeft voor je rotgevoel, of je je voelt alsof je vastzit in een oud verhaal tijdens je therapiesessie, adem dan diep in. Herinner jezelf eraan dat deze gevoelens en gedachten slechts projecties zijn, geen werkelijkheid. Kies ervoor om in te tunen op je speelse natuur, die vrij is van deze oude wonden en illusies.

Da’s niet gemakkelijk, dat begrijp ik. Da’s net als een kind dat je zegt ‘niet die marsmallow eten’ en dan weggaan. Ooit die arme snoetjes gezien? Dat kind, net als wij, is gevangen in het dualistische spel van verlangen en weerstand, gehecht aan het idee van ‘doen’. Dit is waarom je jezelf in de strijd bevindt – omdat er een identificatie is met het gevoel van ‘ik’ dat iets moet ‘doen’.

Het herkennen van dit patroon en kiezen om niet toe te geven aan de impuls om ‘te doen’, maar in plaats daarvan te erkennen dat het niet de ‘jij’ die handelt, maar de geconditioneerde body-mind. In de ruimte van bewustzijn, is er simpelweg de observatie van dit gebeuren. Er is geen ‘ik’ dat de strijd aangaat, er is enkel het waarnemen van de strijd.

Van de ‘Gezonde Volwassene’ naar Non-Dualiteit

Deze waarnemer kan je doen denken aan de ‘gezonde volwassene’ uit de Transactionele Analyse, waarbij je zelfbewust, empathisch en met gezonde grenzen op situaties reageert.

Mijn visie is subtiel anders. Bij de ‘gezonde volwassene’ reageert nog steeds een ‘ik’, al is dat evenwichtiger. Vanuit een non-duale staat is er geen individueel ‘ik’ dat reageert, er is enkel bewustzijn en de stroom van ervaring. Dat betekent niet dat er geen groei kan plaatsvinden. Het verschil is dat dit eerder natuurlijke evoluties zijn binnen het spel van het leven, niet als iets dat ‘moet’ gebeuren of dat wordt opgelegd door een afzonderlijk ‘ik’.

En net zoals het kind uiteindelijk leert de marshmallow niet op te eten, zo kun je leren om te zien dat het ‘willen reageren’ slechts een verschijnsel is binnen het bewustzijn. Het komt op, bestaat een tijdje, en gaat dan weer. In het bewustzijn is er de vrijheid om deze verschijnselen te observeren zonder erin verstrikt te raken. Meer hoef je niet te doen. 

De Reis naar Zelfontdekking en Bevrijding

In dit non-duale bewustzijn vind je je ware zelf – een zelf dat niet gedefinieerd wordt door pijn of angst, maar dat simpelweg is. Een zelf dat zich veilig voelt, ongeacht de schaduwen die de geest op de muren werpt. Een zelf dat vrij is om te ervaren, te voelen en te leven zonder vast te zitten in het verleden.

Dit is het pad van non-dualiteit, het spel van het leven. Het is een reis naar binnen, een ontwaken tot de realiteit van wie je werkelijk bent, voorbij de illusies en projecties van de geest. Het is een pad van bevrijding, van heling, en uiteindelijk, van thuiskomen bij jezelf.