Vandaag in de Boeddhistische ‘Psychology of Mind’ teaching die ik volg spraken we over ‘antidotes’ voor vervelende gevoelens die je kunt ervaren. Jaloezie bijvoorbeeld. Of woede. Het helpt om je voor te nemen om geduldiger te reageren. En tot op heden dacht ik bij zulke uitspraken vaak ‘jaja, het zal wel’. Want voor je het weet is het toch te laat. En als je al boos bent en het lukt je dan niet om geduldig te blijven, dan heb je jezelf dubbel te pakken. Want wat zegt dat dan weer over jou?
Vandaag echter was in de uitleg specifiek aandacht voor het tijdstip waarop je daaraan denkt. En dat blijkt helemaal niet in het moment zelf te zijn (of achteraf, om jezelf nog eens lekker op je kop te geven). Maar… ervoor!
En dát komt 1 op 1 overeen met wat ik noem als ‘waardevol leven’. Zolang je nog niet weet welke waarde jij uit wilt dragen in dit leven, kies er dan eentje die jou mogelijk helpen kan.
Want als je geduld als wachtwoord neemt, als wakker-wordt liedje instelt, als achtergrond van je telefoon neemt, dan zou het zomaar eens kunnen dat de (op zich neutrale situatie) niet door je wordt opgepakt als zijnde iets waar je boos van wordt, maar als ‘een uitdaging om geduldig op te kunnen reageren’. En dan kan het nóg zijn dat het niet gaat zoals gehoopt, maar dan ben je in ieder geval verder dan jezelf op de kop geven. En als je durft te kijken naar dat wat het lastig voor je maakte in het moment zelf, kun je er mogelijk ook nog iets van leren.
Zo fijn om vanuit steeds meer kanten woorden en voorbeelden te vinden voor hoe ik innerlijk ervaar dat het leven werkt. Zo dankbaar voor mijn pad hierin. Wilde ik gewoon even delen.
