Na het wegbrengen van de kinderen zet ik thuis een wasje aan en check mijn mail. Ik spiek nog even op de site van GaveMensen en ben benieuwd wat mij vandaag te wachten staat. Hoe zullen mijn mede-cursisten zijn? Welke stof gaat Xandra vandaag behandelen? Ga ik vandaag veel nieuwe informatie horen of ben ik inmiddels al wel aardig vertrouwd met de materie rondom hoogsensitiviteit. Nog mijmerend over deze vragen spring ik op mijn fiets. Ondanks de tijdsdruk geniet ik van de geurende bloesem. Ik neem een straatje die ik nog niet ken en kom tot mijn verbazing precies op tijd bij de locatie aan. Ik parkeer mijn fiets en loop naar binnen.
In de eerste ruimte staat een Nespresso-apparaat en heerlijke verse theeën. Verder zie ik mandjes met appels, lolly’s en reepjes Tony Chocolonely. Met een kleine glimlach om mijn mond bedenk ik me dat hier goed over na is gedacht. Als dit de strekking is van vandaag dan zal het ons aan niks gaan ontbreken. In de cursusruimte zelf staat alles al netjes klaar. Op iedere plek een map met materialen, een blocnote, pen, naamkaartje, een glas en wat kaarten. Ik heb nog de keuze uit drie plekken en besluit een strategische plek uit te kiezen recht tegenover het digibord. Op deze manier heb ik een goed overzicht over de gehele zaal. Nieuwsgierig als ik ben bekijk ik direct de acht kaarten. Er zijn er met spreuken en andere bevatten informatie over ‘kwestie van veerkracht’ en ‘verander je beeld van kwetsbaarheid’. Ik laat de woorden tot me doordringen en merk dat mijn zich mondhoeken ontspannen omhoog krullen. Ik leg de kaarten rechtsboven op tafel en kijk dan eens rustig om mij heen. De laatste theetjes worden gehaald en de meeste zitten voor op hun stoel in afwachting op wat er komen gaat. Zodra de laatste cursist is gearriveerd gaan we van start. Xandra bijt zelf het spits af. Ze stelt zichzelf netjes voor. Met haar gebloemde jurk en haar dreads in een hoge staart is ze wel een opvallende verschijning. Wat vooral mijn aandacht trekt is haar vrouwelijkheid, de zachtheid in haar gezicht en de lachrimpeltjes naast haar ogen. Openhartig vertelt ze over de kriebels in haar buik en de keuze, om ondanks de hakken, toch voor haar knalrode laarsjes te kiezen. De manier waarop ze dit vertelt spreekt enorm tot de verbeelding. Er wordt gegniffeld en hier en daar hoor ik al wat geluiden van herkenning. De groep lijkt zichtbaar te ontspannen en de toon voor vandaag is gezet.
In de voorstelronde blijkt dat het gros van de aanwezigen of coach of pedagoog is. Soms zelfs een combinatie hiervan. De twaalf vrouwelijke cursisten zijn afkomstig uit het gehele land. De sfeer voelt goed en de herkenning is groot. Deze masterclass is zeker ook geschikt voor mannen, maar vandaag hebben we toevallig een vrouwenclub. Xandra vertelt ons kort iets over het programma van vandaag, deelt wat praktische zaken en dan gaan we van start. De vaart zit er direct al lekker in.
Van David Sloan Wilson en Freud gaan we naar de theorie over de neuroticisme en emotionele stabiliteit. De laatste wetenschappelijke onderzoeken worden aan de hand van plaatsjes en korte videofragmenten ondersteund. Xandra legt aan ons uit dat je mensen hebt die van nature een actieve structuur hanteren en mensen die juist veel reactiever en passiever zijn. Ook het verschil tussen de introverte en de extroverte persoonlijkheid bepaalt mede hoe snel je emmertje vol zit. Om een beter beeld te krijgen van de verschillen gaan we naar de eerste verwerkingsopdracht. Ik merk dat het fijn is om heel gericht aan zo’n opdracht te werken. Zeker door de nabespreking beklijft de theorie van zoeven veel beter. Ik neem nog een kop thee en geniet van de zoete, kruidige geur.
Na de korte break nemen we de theorie van de big five door. In tweetallen bespreken wij hoe een gemiddeld hoogsensitief persoon scoort op factoren als extraversie, altruïsme en openheid en nog meer factoren. Interessant om na te gaan hoe ze dit vanuit de psychologie hebben onderzocht. We nemen nog wat theorieën door totdat er plots op de deur wordt geklopt. De groep veert overeind. Er verschijnt een man in de deuropening met in zijn handen drie grote dozen. ‘Wat een goede timing’, zegt Xandra. ‘Dames het is lunchtijd’. Zodra de dozen op de tafel staan uitgestald zijn wij allen blij verrast door de inhoud. Ik zie tientallen stukjes stokbrood met wel zeven verschillende soorten luxe beleg. In mijn mond maken mijn smaakpupillen al kleine sprongentjes en verheugen zich op wat er komen gaat. De kleine broodjes smaken bijna nog lekkerder dan ze eruitzien. Nadat we allemaal net iets meer hebben gegeten dan normaal loop ik buiten met een van de cursisten nog een blokje om.
Zodra het halftwee is gaan we allemaal weer opzoek naar onze plek. We vullen de glazen met water en gaan van start met het tweede gedeelte. Xandra staat al weer te trappelen om haar lesstof met ons te mogen delen. In de eerste minuten is mijn brein nog wat in verzet. Dan geef hij zich over en gaat mee in de flow van deze dag. Wat is nou eigenlijk sensitiviteit? Hoe komt het dat je overprikkelt kunt raken? Welke uitdagingen zijn er? In groepjes bespreken we deze vragen. Zodra we de opdracht hebben afgesloten verschijnen er op het scherm diverse zoekplaatjes. Ik ga op het puntje van mijn stoel zitten en probeer, net als de rest, zo snel mogelijk de verschillen op te merken. Vrijwel iedereen straalt als Xandra ons vertelt dat wij hier goed in zijn. Nu word ik altijd al wel enthousiast van zoekplaatsjes en puzzels als woordzoekers, maar ik had deze link eigenlijk nog nooit gelegd. Zodra er een nieuwe foto op het beeld verschijnt link ik het beeld ook direct naar andere gebeurtenissen, ervaringen of beelden. Voor mij is het bijna ondenkbaar dat er mensen zijn die dit niet doen. Die puur en sekt het beeld bekijken. Ik koppel het zelfs aan de zintuigelijke prikkels die de gebeurtenis bij mij oproept. Zo van: ‘Oo dat was toen ik daar en daar was en toen rook ik dat en zag ik hoe….’ Deze gedachtes gaan razendsnel en zijn bijna tastbaar. Xandra bespreekt uitgebreid hoe dit werkt.
Net voor de laatste pauze legt Xandra op de drie zijden van de tafel een stapel kaarten. In groepjes mogen we deze kaarten bespreken en categoriseren. Het gaat er in sommige groepjes oververhit aan toe. De kaarten gaan van links naar rechts, discussies volgen, maar uiteindelijk komt iedereen tot een eindresultaat. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Xandra de groepjes observeren. De ene keer zie ik de rimpeltjes naast haar ogen oplichten en bij een volgende blik vernauwd ze haar ogen of trekt ze in stilte haar wenkbrauwen op. Dan staat zij op, bespreekt ze per groepje de resultaten en geeft zij een korte, heldere toelichting of opheldering waar nodig. Wij bekijken nog een filmpje genaamd: ‘Shoot the four’. Iedereen gaat automatisch meedoen. De een kan het beter dan de ander. Zodra het beeld stopt bespreken we vooral wat de gedachtes en gevoelens waren die gedurende dit filmpje bij ons naar boven kwamen. Een interessante waarneming vooral omdat al snel blijkt dat het per persoon enorm kan verschillen.
Na een korte plaspauze vervolgen we onze masterclass. Het laatste gedeelte staat in het teken van de overprikkelbaarheden of wel de overexcitabilities, deze komen overeen met de Big Five eigenschappen ‘Openheid’ waar we eerder in de dag van leerden dat dit een belangrijk persoonskenmerk is van hoogsensitieve mensen. Het blijkt dat deze vijf verschillende overprikkelbaarheden zijn die zich vaak al vanaf jonge leeftijd manifesteren. Aan de hand van videofragmenten worden de kenmerken aan ons getoond. Erg prettig want ik merk dat ik deze visualisatie wel kan gebruiken. Gelukkig gaan de filmpjes gepaard met erg veel humor. Net op het moment als ik mij bedenk dat Ik aardig vol begin te zitten is de dag voorbij. Als vanzelf helpt iedereen even mee om het lokaal weer terug te brengen naar de oorspronkelijke staat. Ondertussen beantwoordt Xandra nog wat vragen en zegt zij iedereen persoonlijk gedag.
Als een van de laatste verlaat ik het gebouw en stap weer op mijn fiets. De eerste dag van de masterclass zit erop. Ongelofelijk wat heb ik vandaag al veel opgestoken. Ik had van tevoren niet echt een duidelijke verwachting, maar dit heeft het wel overtroffen. Ik vond het mooi om te zien hoe Xandra aan deze dag invulling heeft gegeven. Zowel de inhoud als de wijze waarop ze dit heeft gedaan. Vol enthousiasme, afwisselend en met onwijs veel kennis. Thuis aangekomen zet ik mijn tas op de grond en pak ik een pan soep uit de koelkast. Al roerend verwarm ik de inhoud op het fornuis. Ik maak een salade en bel mijn ouders dat ik er zo aan kom. Ondanks dat ik weer vrij snel terug ben in de waan van de dag, voel ik mij alsof ik nog in een hele fijne bubbel zit. Flarden van de dag komen af en aan in mijn hoofd voorbij. ‘s Avonds in alle rust besef ik me pas echt wat deze dag met mij heeft gedaan. Het was niet alleen nuttig voor de interviews en het boek. Het heeft mij ook zeer zeker weer een betere kijk gegeven op mijzelf. Steeds beter begin ik te begrijpen waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe en waarom ik ben wie ik ben en dat voelt goed. Soms had ik gewild dat ik al eerder wist wat ik nu weet. Aan de andere kant besef ik mij ook dat ik waarschijnlijk nooit ben uitgeleerd. Tevreden leun ik naar achter en laat de dag van mij afglijden.
Deze tekst is geschreven door Sandy Theunissen. Authentiek, sfeervol en verhalen die tot de verbeelding spreken. Zo zou je Sandy’s teksten het beste kunnen omschrijven. Zij portretteert zowel personen als bedrijven. Met haar teksten vertelt zij een verhaal op krachtige en persoonlijke wijze. Teksten die raken. Voor GaveMensen werkt ze aan enkele portretten van hoogsensitieve mensen. In dat kader volgde ze ook de Masterclass om zodoende nog beter in te kunnen zoomen op hoogsensitieve kwaliteiten tijdens de gesprekken met al deze gave mensen. Zie ook: www.jouwtekstschrijver.nl www.hetportretvan.nl
