Laatst zat ik op een terrasje te overleggen met collega’s. We kwamen op het onderwerp communicatie en bespraken daarbij de 6 ezelsbruggetjes. Stiekem moest ik een beetje lachen… Oja, dacht ik toen ik het ezelsbruggetje ‘nivea’ weer hoorde: ‘Niet Invullen Voor Een Ander’…. Dat deed ik vroeger zo ongelofelijk vaak… Misschien was het een goed idee om daar eens een blog over te schrijven? Ik wist echter nog niet in welke valkuil ik enkele dagen later zou gaan trappen…
De stiltecabine
Ik zat in de stiltecabine van de sauna, een soort groot bad met een stille bolfontein in het midden en een kleine ruimte die echoot als je iets zegt. Daarom wordt er ook gevraagd om absolute stilte. Na enkele minuten echter maakte ik met mijn hand een beweging en ving ik ‘plong’ op als geluidje door het wegketsende water. Ik was meteen geïntrigeerd. Kon ik dat nog een keer doen? En warempel ja. Het lukte… en nog eens…. Door met mijn vingers in het water te knijpen of mijn handen zacht op het water neer te laten komen kon ik een hele variatie aan geluiden maken die tezamen een liedje werden. En op dat moment werd ik me weer bewust van waar ik was. In gedachte zag ik het bordje stiltecabine weer hangen en ik keek rechts naast me. Mijn vriend had zijn ogen dicht maar de andere twee aanwezigen zaten verscholen achter de fontein en ik kon hen niet zien. Om hen niet te storen tijdens dit stiltebad hield ik ermee op wat ik erg jammer vond want ik had enorm veel plezier gehad tijdens dat korte moment van ‘spelen met watermuziek’.
Een uur of wat later zat ik buiten op het terrasje toen er een vrouw naar me toe kwam. “Pardon’ zei ze, “doe jij iets met muziek? Voor je werk of zo?” Verwonderd keek ik haar aan. “Ja”, zo ging ze verder…. “We zaten bij je in het stiltebad en hebben geprobeerd om de geluiden na te maken. Maar ons lukt het niet”. Ze lachte erbij. Ik glimlachte terug, vertelde dat ik het ‘spontaan’ had gedaan en dat ik snel was gestopt toen ik besefte dat ik wellicht overlast had bezorgd. Ze keek me aan en reageerde met “dat is dan heel jammer, ik kwam hier juist om te vertellen dat we ervan genoten hadden….” En terwijl ze wegliep draaide ze zich nog eenmaal om en zei zachtjes “nooit voor een ander denken, had het maar gewoon gevraagd dan hadden we er allemaal nog langer kunnen genieten” …..
Oef… die kwam binnen!
Hoe kun je NIVEA onderbreken?
Hoe kun je ervoor zorgen dat je niet vastzit in je eigen gedachten maar dat je de ander zelf laat zeggen hoe hij/zij erover denkt. En hoe voorkom je dat je alles in het negatieve trekt? Je bewust worden van het feit dat je invult! Als je er al wat langer mee oefent dan herken je waarschijnlijk het stemmetje in je achterhoofd dat zegt ‘o, nu denkt ze…’ of ‘ ze vinden vast’. Let ook op de kleine kwelduivel die binnenkomt in ‘ge- en verboden’. Zoals in mijn geval, dat ik een bordje aan de deur als leidend aanvaarde en het niet bij de aanwezigen zelf navroeg.
Herken de valkuilen. Ze heten ’slachtofferrol’ en ‘erin blijven hangen’.
Ga na of je de boodschap om kunt draaien. Maak van ‘dat lukt me niet’ gewoon ;het zal een flinke uitdaging worden’. En van ‘wat zullen ze dan van mij denken?’ kun je in actie komen en het gaan vragen. Meestal valt dit heel wat positiever uit dan je zelf gedacht had! Heb de moed om te falen!
Mijn opdracht voor jou:
Voorkom miscommunicatie en probeer deze hele week (en liefst langer) NIVEA. Niet Invullen Voor Een Ander. Vraag gewoon, dan heb je het juiste antwoord.
Ga jij de opdracht aan? Ik wel!!!
(Gelukkig heb ik ook nog het een en ander te leren.)
