Hoi! Ik ben Xandra. Xandra van Hooff.
Oprichter De Wereld van Morgen.
Vrolijk begroeter van jou =)

Wijsheidszoeker. Denkarchitect.
Levenskunstenaar. Verwonderaar.
Opti-mystic en part-time boeddhist.

Bewustzijnstrainer. Zijnsgenieter.
Interplay leider. Improvisator.
Omarmer van levenservaringen.

Begeleider in ethisch leiderschap.
Spiegel voor zakelijk zelfbewustzijn.
Raadgever in complexiteit en chaos.

Studiejunk. Kenniskliko.
Grijs inmiddels. Mens vooral ook.

Ik hou van haar Pietje-Bell uitstraling en humor. Geen therapeutisch gedoe maar helder, krachtig en tegelijk open voor alles, van superspiritueel tot broodnuchtere wetenschap.

Mijn verhaal...

Ik gooi wat water in mijn gezicht en hoewel ik me daardoor verkwikt voel, laten mijn ogen in de spiegel iets anders zien. De vermoeide vrouw die ik daar zie, ben ik, Xandra. Een redelijk succesvolle, maar sociaal angstige volwassene die wanhopig probeert om alle ballen van werk, avondstudie, sport en sociale verplichtingen hoog te houden. Foutloos. Zonder mopperen. En het liefst met enige flair. Van dat laatste is er op deze dag helaas nog maar weinig over…

Zo ben ik niet altijd geweest, overigens. Als jong meisje was ik vroegwijs, empathisch en supersensitief. Een kat uit de boom kijker wellicht maar ook één brok nieuwsgierigheid. Ik wilde alles onderzoeken en overal mee experimenteren. Mijn zintuigen stonden altijd vol open en ik genoot van alles wat het leven bood. 

Als iemand me op de basisschool vroeg wat ik later wilde worden, zei ik vaak zoiets als ‘oud’ of ‘gelukkig’ omdat me dat het meest plausibel leek. Dan kwam er meestal een vragende blik of een soort gefronste wenkbrauw, gevolgd door de onvermijdelijke vraag: “Nee, maar écht, wat wil je worden?” Alsof mijn antwoord een grapje was of zo. Maar waarom zou ik kiezen voor iets als politieagent of verpleegster? Zeg nou zelf, iedereen wil toch eigenlijk gewoon gelukkig zijn? Dat mogelijk maken, leek mij de meest belangrijkste baan ter wereld.

Opgegroeid als notarisdochter, waar ik leerde hoe een kleine beslissing verstrekkende gevolgen kan hebben, ontwikkelde ik een overigens wel een natuurlijke aanleg voor systemisch denken. Dat mijn carrière startte met het managen en verbeteren van kwaliteit, hygiëne en veiligheid, leek dan ook een logische keuze. Diepgaand begrip van de systemen, processen en structuren binnen een organisatie is immers cruciaal om deze te laten floreren.

Hoe meer ik me op ‘de mens zelf’ begon te concentreren (die al deze zaken immers diende uit te voeren) begon ik te zien dat wat een organisatie laat floreren soms haaks staat op wat mensen laat floreren. Deze paradox wekte de idealist in mij, maar omdat ik in de praktijk ook botste op muren van bureaucratie, beperkte mogelijkheden en persoonlijke kritiek leidde dit ertoe dat ik kritisch werd op mezelf (ik zou het waarschijnlijk verkeerd  zien) en in de praktijk risico’s ging vermijden. Kritisch werd op mezelf ook. Hoewel ik nog steeds het goede deed, gebeurde dit meer achter gesloten deuren en minder uitgesproken. Uiteindelijk begon ik te twijfelen of echte verandering wel mogelijk was.  

Bijna dertig was ik… en terminaal serieus.

Op een dag, niet lang na die dramatische dag dat ik mezelf in de spiegel zag, besloot ik spontaan deel te nemen aan een workshop om mijn levensvreugde terug te vinden. Terwijl ik de ruimte binnenstapte en de geur opsnoof van oud hout en spelplezier, merkte ik dat zowel de leraar als de oefeningen in niets bleken te lijken op wat ik eerder had meegemaakt. Terwijl ik me liet leiden door mijn impulsen, en al mijn emoties en natuurlijke neigingen er liet zijn, ervaarde ik een vredigheid die ik nooit eerder had gekend. Ineens zag ik de wereld  in een ander licht.

Ik bleef improviseren en ontdekte dat spelen een open houding vraagt voor alles wat zich aandient en ons als volwassenen leert om ‘dat wat is’ te benaderen met positiviteit en flexibiliteit in plaats van ontkenning of nihilisme. Ik realiseerde me dat spelen misschien wel het enige is waarin je kunt groeien terwijl het ego steeds minder belangrijk wordt. Dit bracht me tot een ervaring waarin ik plotseling voelde dat ik niet een leven hád, maar dat ik het leven wás. Ik was de muren, de grond en het meubilair. Deze ervaring van eenheid – die ik aanvankelijk niet als zodanig herkende – leidde me tot een diepgaande studie van oosterse (non-duale) filosofie en westerse filosofie om de implicaties van dit alles te begrijpen.

Zo terugkijkend denk ik dat ik – naast oud(er) en gelukkig – dus vooral filosoof geworden ben. Of dat ik dat altijd al was. Niet de soort die in stoffige boeken duikt om oude wijsheden te herkauwen, maar een ervaringsgericht filosoof – een denker in de praktijk. Misschien was dat antwoord van vroeger gewoon een hint naar hoe ik vind dat iedereen in het leven mag staan (en benaderd mag worden). 

Wat ik leerde geef ik graag door!

Zo’n 2500 jaar geleden geloofden de oude Grieken dat echte inzichten en goede besluiten voortkwamen uit een samenspel van drie domeinen: bestuur, filosofie en theater. Politici organiseerden en bestuurden, filosofen verdiepten zich in de fundamentele vragen van het leven, en het theater bood ruimte voor reflectie, waarin morele dilemma’s en de complexiteit van menselijke emoties werden verkend. Deze combinatie leidde tot nieuwe perspectieven en inzichten – exact deze elementen zie ik terugkomen in mijn professionele levenspad.

We leven nu in een cultuur die vaak de nadruk legt op individualiteit en persoonlijke prestaties. Maar mensen die níét geloven in status en prestige, begrijpen vaak waar het leven écht om draait. Daarom ben ik weleens gekscherend een ‘missionaris voor de ongelovigen’ genoemd; als pleitbezorger van menselijkheid.

In de beroepsopleidingen die ik aanbied via mijn bedrijf ‘De Wereld van Morgen’ leren mensen dat door controle los te laten en te werken vanuit een non-egocentrische levenshouding, zingeving kan ontstaan door actief bij te dragen aan een menselijkere, rechtvaardigere samenleving.

Liever incompany werken? Dat kan ook! Of het nu gaat om het verzorgen van een training, het meedenken over ethiek of zingeving, of het bieden van reflectief werk – mijn aanpak is altijd creatief en mensgericht. “Xandra heeft altijd een twinkeling in haar ogen, een sprankje wijsheid in haar verhalen en een paar verrassende oefeningen die ze uit haar mouw kan toveren.”

Neem gerust contact op als deze visie je aanspreekt!

Aho. Ahé. Namaste Saté.
Xandra

 

Mijn achtergrond

Mijn werk gaat over je ‘ikje’ minder belangrijk maken en je missie des te meer. Ik had deze pagina dus net zo goed niet kunnen schrijven.

Maar ja.
Dan komen we ook niets verder.

Dus zijn sommige dingen toch handig of fijn om te weten. Dat ik samen met mijn Lief, Mark van den Berg en twee kinderen (Ilja en Bodhi) in Wijchen – onder Nijmegen – woon en werk bijvoorbeeld. Dan weet je waar je moet zijn.

Een kwinkslag naar uit de bocht vliegende tranen en lachbuien… dat kenmerkt mij. Ik ben te omschrijven als een excentrieke, wannabe uke-yogi met een vleugje té. Er schuilt zowel een stuiterende sensitieveling als een hoogbegaafde in mij.

Leuk om te weten wellicht maar misschien wil je gewoon weten waarom je bij mijn bedrijf moet zijn voor opleidingen en trainingen. Waarom je me een workshop zou willen laten verzorgen of waarom je als leider ten tijde van transitie iets aan mijn begeleiding hebt.

Dus

Ik zou nu een opsomming kunnen geven van bijzondere plekken waar ik gewerkt heb (operatiekamers, jeugdgevangenis en hospice bijvoorbeeld). Of van de transities die ik heb begeleid op het gebied van transitie jeugdzorg, passend onderwijs etc. En wat ik ook zou kunnen doen, is je een ellenlange lijst van opleidingen geven die ik heb gevolgd, om te laten zien dat ik diepgaande kennis heb van systeemtheorie en complexiteit, mijn vaardigheden in het leiden en begeleiden van transitieprocessen, mijn veelzijdigheid in theaterinterventies en wat ik in het verleden allemaal bereikt h…

Maar laten we eerlijk zijn… niemand zit op dat soort opschepperij te wachten. Toch?

Mocht jij nu wel oprecht geinteresseerd zijn, bekijk mijn online CV. En anders, lees lekker verder, want waar het mij ten diepste over gaat is dat we in staat zijn transcendente verbondenheid te ervaren en van daaruit niet alleen het goede doen voor onszelf, maar ook voor anderen en de wereld om ons heen.

Een ambitieus doel, maar elke verandering begint met een eerste stap. Het uitgebreidere antwoord is: ik begeleid je naar een plek waar je niet alleen verandering ziet, maar deze ook voelt en belichaamt op elk niveau van je bestaan. Door je diepste aspiraties niet alleen te herkennen maar ze ook te leven, wordt je een bron van inspiratie voor jezelf en anderen. Hierdoor creëer je veranderingen die verder gaan dan het individuele en resoneren door de gehele kosmos. Subtiel en toch revolutionair.

Groots

Dat klinkt groots. Is het ook.

En toch hoef jij ‘de wereld’ niet te veranderen. Anderen niet ‘mee te krijgen’. Wanneer je leeft zoals het ten diepste klopt, leef je het voor aan anderen. Je nodigt anderen uit door jouw manier van zijn.

De samenleving die mag gaan ontstaan heeft niet meer zoveel met borstklopperij, maar meer met menselijkheid. Niets met ‘zwoegen’ en meer met moeiteloos laten ontstaan. Bewustzijn en handelen vanuit verbondenheid, dát is wat de wereld kan gebruiken

Tenminste…
.. als we willen dat er een nieuwe wereld van morgen ontstaat.

Of er in de toekomst iets gaat veranderen? Dat is koffiedik kijken. Misschien merken pas de volgende zeven generaties daar iets van. Ik zei het al in het begin; het draait niet om ons kleine ‘ikje’, maar om onze gezamelijke missie de wereld wat mooier te maken. 

Doe je mee?

Ambassadeurs

Xandra is een van die zeldzame mensen die de kennis rondom het begeleiden van (getalenteerde) mensen echt belichaamt. Het is geen kennis meer of een set technieken maar een ‘staat van zijn’. Iedereen die de kans krijgt om met Xandra te werken als trainer, coach, docent of begeleider zal de transformatie in zichzelf of zijn/haar organisatie direct merken.

Tijl Koenderink

Bestuurder, Passend onderwijs

Xandra heeft een heel fijne energie, is creatief en durft zichzelf te zijn. Haar kwetsbaarheid, haar lef om te doen en haar vermogen om echt te luisteren maken haar tot een heerlijk persoon om mee samen te werken. Steeds weer komt ze met bijzondere ideeen en krachtige inspiratie. Ze levert een positieve bijdrage aan mensen die haar mogen leren kennen.

Mark Verhees

Bestseller-auteur, Voor Positiviteit

Picasso zei dat het hem een paar jaar kostte om te kunnen schilderen als een Renaissanceschilder , maar een leven lang om te kunnen schilderen als een kind. Als het er om gaat om in contact met je eigen kind te komen, is Xandra een heerlijke ouwe vrouw . Mij daagt ze uit spelend en ravottend door het leven te donderjaren. Het liefst nog heel lang!

Jan Ruigrok

Trainer bij, Rigardus