Achtergrond van de oefening “Glimlach”

Ons brein is getraind om patronen te zien, om betekenis te geven aan vormen en structuren. Maar wat als betekenis niet alleen ontstaat op het moment dat jij iets herkent, maar ook in hoe het zich later aan een ander laat zien? Dit past bij het filosofische concept van intra-actie, wat laat zien dat dingen geen vaste betekenis of vorm hebben op zichzelf, maar zich pas ontvouwen in de ontmoeting met anderen—zelfs over tijd heen.

Deze speurtocht nodigt je uit om niet alleen te ontdekken, maar ook te creëren. Niet door te forceren, maar door open te staan voor hoe dingen zich kunnen laten zien, niet alleen voor jou, maar ook voor degene die jouw glimlach straks toevallig opmerkt.

De opdracht

Eerder ging je op zoek naar gezichten en aliens in onverwachte plekken. Misschien ontdekte je toen hoe makkelijk het menselijke brein vormen herkent en een oogopslag of glimlach ziet in alledaagse dingen. Vandaag draai je het om: jij gaat een glimlach laten ontstaan.

Een glimlach bestaat natuurlijk niet ‘op zichzelf’ in een verzameling objecten—hij verschijnt pas doordat jij er een herkent. Door objecten net iets te verplaatsen, een kleine draai te geven of een onverwachte combinatie te maken, laat je een glimlach opduiken, niet alleen in wat er te zien is, maar ook in de manier waarop iemand anders het zal ervaren.

• Gebruik spullen die je tegenkomt en kijk hoe je ze net zó kunt neerzetten dat ze een glimlach oproepen.
• Misschien vormen twee kopjes en een lepel een lachend gezicht, of kunnen papierenclips een speels patroon maken.
• Durf stil te staan en de mogelijkheid tot je te laten komen zonder er actief naar te zoeken. Soms verschijnt de glimlach pas als jij ontspant en ziet wat er al bijna is.

Je toekomstige jij, een huisgenoot, collega of onbekende kan zomaar blij worden van jouw creatie. Hoe klein ook, onverwachte smilies hebben de kracht om de wereld net even luchtiger te maken.

Waar verschijnt vandaag jouw glimlach? En bij wie laat jij er een achter?