Wij zijn niet enkel de toeschouwers van dit kosmische theater, maar ook de creators van ons eigen meesterwerk, dat we ‘leven’ noemen.
Wij zijn ervaring.
Wij zijn de scheppers van onze realiteit.
En toch vergeten we dat zo vaak. We raken verstrikt in het web van onze gedachten, zorgen, angsten, de “wat als” en “had ik maar”. Maar herinner dit: de schaduw die je achtervolgt, het licht dat je zoekt, je bent het allemaal.
En soms herinneren we het ons weer. Dan zien we dat onze gedachten onze gevoelens creëren. Dat er niets ‘daarbuiten’ is om boos op te worden of ons zorgen om te maken.
Soms is dat helpend. En op andere momenten willen we het gebruiken om onszelf nog harder af te straffen. Denken we dat omdat het een beperkende overtuiging is die onze realiteit creëert, we ook voor directe verandering verantwoordelijk zijn.
Maar het besef dat wij de scheppers van onze realiteit zijn, betekent niet dat we er altijd direct iets aan moeten doen. Jouw leven is geen probleem dat moet worden opgelost, maar een ervaring om te omarmen.
Onze realiteit is enkel een echo, een spiegel die de diepten van ons eigen innerlijke landschap reflecteert. Het is feedback op onszelf, geen absolute waarheid. Elk moment, elke emotie, elke interactie, het is allemaal een uitnodiging om dieper in onszelf te duiken, om te observeren, te leren over hoe we de wereld aanschouwen. En een innige uitnodiging om daarvan te houden. Om te houden van alles wat je nu bent.
Dus, adem diep in, kijk om je heen en onthoud: je bent de theatermaker en de acteur. Ze kijken naar het schouwspel en de creator ervan. En op dit moment, precies zoals je je innerlijk theater ervaart en aanschouwt, ben je precies waar je moet zijn. Deze ervaring. Op dit moment. Dat is precies zoals je nu mocht zijn.
