Dit is een ode aan de mensen van morgen, de musici van mogelijkheden, de architecten van aspiratie. Dit is een eerbetoon aan jou. Aan mij. Aan iedereen om ons heen. Omdat we niet enkel de danser zijn, maar de dans zelf. We zijn niet enkel de dichters, maar ook de poëzie, we zijn niet enkel de kunstenaars, maar de kunst zelf. We zijn niet enkel de spelers, wij zijn het spel. Wij zijn wat we willen zien in de wereld. We zijn niet de schilders van nieuwe realiteiten, maar de nieuwe realiteit zelf.
Onze dromen, ambities en aspiraties zijn niet iets om naar te streven, maar om te herkennen als de essentie van wie we werkelijk zijn. We zijn het leven zelf, voortdurend nieuwe realiteiten schilderend, voortdurend nieuwe mogelijkheden dichtend, voortdurend nieuwe aspiraties vormgevend.
Laat ons onverschrokken zijn in het aangezicht van de norm. Ons niet langer gebonden voelen aan de ketenen van conformiteit. Laten we dansen in de duisternis, struikelen in het volle licht en gewoon weer opstaan. Want in ons hart weten we dat ware verandering oprijst uit de as van mislukking. En dat we niet de eigenaar van onze unieke, glorieuze dromen zijn, maar slechts een schakel die daar aan bijdragen kan.
Want onze dromen en aspiraties voor en nieuwe wereld, zijn niet alleen een weerspiegeling van wie we zijn, maar ook van de grotere eenheid die ons omringt. We hoeven niet te vechten voor persoonlijk succes en erkenning, maar mogen ons laten leiden door ons ware innerlijke zelf en zo op onze unieke bijdrage aan het geheel.
Wanneer je je dit realiseert, is er een onmiddellijke terugkeer naar onschuld. Er is geen strijd meer, geen streven, geen zoeken naar succes of angst voor mislukking. Er is alleen het eindeloze, rimpelloze nu, waarin alles mogelijk is, en alles al is. Een onbegrensde wereld van creativiteit en zuivere eenheid waarin jij je sierlijk kunt bewegen.
Laten we daarom vieren, de dans dansen, het gedicht schrijven, het schilderij schilderen, de toekomst bouwen. En laten we dit doen, niet uit een verlangen om iets te bereiken, maar uit de vreugde van het pure zijn.
Onze uitdaging is niet om uniek te zijn of om iets te worden, maar om te zien dat we al compleet zijn, dat we altijd al compleet zijn geweest. Het is niet onze taak om te streven, maar om te ontspannen in het prachtige, chaotische en wonderbaarlijke leven dat ons wordt gegeven. In de werkelijkheid van het bestaan bestaat er geen concept van falen of succes, er is alleen het spel van het leven zelf. En dat, lieve vrienden, is de meest fantastische speelruimte die je ooit zult ervaren, waarin je vrij bent om te ontdekken wie je werkelijk bent en wat voor jou de kunst van creatie is. Als uiting van je pure Zijn.
