Authenticiteit staat in onze Westerse wereld voor eigenheid, voor geloofwaardig, echt en origineel zijn. Iemand die authentiek is, doet waar hij voor staat en gaat, en doet wat hij zegt. We zien het als de mate waarin iemand trouw is aan zijn eigen persoonlijkheid, geest, of karakter, ondanks externe krachten en invloeden. En we waarderen degenen die hun eigen weg gaan, los van de (vermeende) verwachtingen van anderen.
En hoewel ik het eens ben met deze definitie schuilt er een gevaar in. Want wanneer we het gaan zien met onze ‘dan is het dus goed’ of ‘dan is het dus fout’ bril op kan het zomaar tot stress leiden. Bijvoorbeeld de druk om uniek te zijn, die ik vaak zie bij cursisten wanneer ze origineel willen zijn tijdens een oefening. De nadruk op eigenheid en originaliteit kan het gevoel geven dat je jezelf positief moet onderscheiden van anderen, wat vermoeiend en stressvol kan zijn. Ook kan het zijn dat je anderen dit ziet doen en denkt ‘dat het dus zo hoort’ waardoor je voelt dat je voortdurend moet presteren. Vermoeiend is dat.
Het idee dat authenticiteit betekent dat je trouw moet zijn aan je eigen persoonlijkheid, geest of karakter, kan ook leiden tot een voortdurende staat van zelfbewustzijn en zelfevaluatie. Dit kan stressvol zijn, omdat het je altijd bewust maakt van jezelf en je acties, en je voortdurend beoordeelt op basis van hoe ‘authentiek’ je bent. Je doet dingen niet ‘omdat ze niet bij je horen’ en als je uitgenodigd wordt om met specifiek gedrag te spelen voelt dit ongemakkelijk en onecht. Want zo ‘ben’ je normaal gesproken niet.
En als je wél kiest voor iets dat bij je past, kan ook dat druk en stress geven, want het betekent dat je anderen mogelijk gaat teleurstellen in hun verwachtingen en dat jij daarmee mag dealen. Of dat je angstig wordt in stituaties waarin de belangen hoog zijn, want wat gaat er in de toekomst met je gebeuren als je sterk gaat afwijken van anderen? En dan hebben we het nog niet over het feit dat we gewoon mogen accepteren dat we allemaal worden beïnvloed door de wereld om ons heen. Het idee dat we deze invloeden volledig moeten negeren of weerstaan, kan stress veroorzaken, omdat het vaak niet haalbaar of realistisch is.
Er is een andere kijk!
Vanuit een non-duaal perspectief, erken je dat je niet afgescheiden bent van de wereld om je heen, maar er integraal deel van uitmaakt. Daarom is er geen noodzaak om externe krachten en invloeden te negeren of te weerstaan. Je kunt ze juist zien als onderdeel van de continue stroom van het leven, waar je in meegaat in plaats van tegenin te vechten.
Laten we een moment nemen om de schoonheid en diepte van authenticiteit op deze wijze te erkennen. Dan is echtheid en puurheid geen viering van het individuele ego, maar een lofzang op het universele bewustzijn dat door ons allemaal stroomt. Het is een uitnodiging om te erkennen dat we meer zijn dan een opzichzelfstaande entiteit, en dat we voorbij de grenzen daarvan, onlosmakelijk verweven zijn met het leven zelf. Op elk moment van de dag wordt jij gevraagd je volledig open te stellen voor de rijkdom van elke ervaring en te reageren zoals het op dat moment passend is. Zonder beperkingen van je persoonlijke identiteit, voorkeuren en overtuigingen.
Dan is er geen noodzaak om ‘uniek’ of ‘origineel’ te zijn, omdat je ziet dat je onderdeel bent van een groter geheel. Je identificeert je niet langer met het individuele ‘ik’, maar erkent dat je een uitdrukking bent van het universele bewustzijn. Dit vermindert de druk om jezelf te onderscheiden of te presteren, omdat je accepteert dat je precies bent zoals je moet zijn. En doet wat mag gebeuren. In plaats van jezelf voortdurend te evalueren en te beoordelen, word je uitgenodigd om gewoon te zijn en te accepteren wat er op elk moment verschijnt, zonder het te labelen als ‘goed’ of ‘slecht’. Dit kan leiden tot een dieper gevoel van vrede en acceptatie. Tot slot kun je voorbij het veld van goed en fout ook erkennen dat alle dingen voortdurend veranderen, inclusief jezelf en de verwachtingen van anderen. Dit kan de angst om te falen of af te wijken verminderen en laat je vertrouwen op de wijsheid die -als het nodig is – door je heen zal stromen.
Lofzang op authenticiteit
Authenticiteit is een dans voorbij het beperkende ‘ik’, voorbij de grenzen van onze persoonlijke identiteiten, voorkeuren en overtuigingen. Het is een uitnodiging om te erkennen dat we meer zijn dan een opzichzelfstaande entiteit – dat we onlosmakelijk verweven zijn met de oneindige dans van het leven zelf. Het is een manier om het leven vrij te laten stromen, zonder weerstand, zonder de drang om te controleren. Het betekent het loslaten van vooraf geconstrueerde ideeën over wie we zijn, en ons in plaats daarvan open te stellen voor de voortdurend veranderende stroom van ervaringen die het leven biedt. Het is het omarmen van alle aspecten van onze ervaring, onze emoties en gedachten, zonder ze te labelen als ‘goed’ of ‘slecht’.
Authenticiteit is radicale openheid, radicale acceptatie. Het is het loslaten van beperkende zelfconcepten en het toestaan van volledige aanwezigheid voor wat er in het hier en nu gebeurt. Het is volledig aanwezig en ontvankelijk zijn voor wat er op dit exacte moment gebeurt, zonder te proberen het te veranderen, te beoordelen of te analyseren. Het gaat om het volledig accepteren en omarmen van de realiteit van het huidige moment, precies zoals het is, zonder weerstand of ontkenning. Het is een staat van totale openheid, ontvankelijkheid en acceptatie. Het brengt een diep gevoel van vrijheid en verbondenheid met het leven, en een grotere capaciteit voor liefde, begrip en compassie.
Het is een sierlijke dans, waarbij de dans ontstaat doordat de danser zich overgeeft aan wat er als pure expressie in het nu vormgegeven wil worden. Authenticiteit hier is geen ‘unieke essentie’, maar de erkenning van de afwezigheid van zo’n vaste kern. Dit opent een speelruimte, een veld om te experimenteren, een podium waarop het leven zichzelf kan uitdrukken en onthullen in al zijn ongefilterde schoonheid.
Conclusie
De oproep tot authenticiteit, hoe nobel ook in zijn intentie, kan in onze moderne Westerse samenleving onbedoeld stress en druk veroorzaken. Het kan ons gevangen houden in zelfevaluatie, voortdurende druk om uniek en origineel te zijn, angst om af te wijken van verwachtingen, en de schijnbaar onmogelijke taak om externe invloeden volledig te weerstaan. Ik daag je uit om het wat speelser te benaderen. Ik nodig je uit om de grenzen van je persoonlijke identiteit te overschrijden en jezelf te zien als een expressie van een groter, universeel bewustzijn. Op die manier is er geen noodzaak om te streven naar uniciteit of om jezelf voortdurend te evalueren. Kun je vertrouwen op de innerlijke wijsheid die zich van moment tot moment wil ontvouwen. Durf je het spel van het leven volledig te omarmen, in al zijn onvoorspelbare en wonderbaarlijke diversiteit.
Authenticiteit, in deze context, wordt een lofzang op het leven zelf, een viering van onze diepe verbondenheid met het universum, en een toestemming om volledig en onbevangen aanwezig te zijn in elk moment. Een vrijbrief om volledig mens te zijn in al onze complexiteit en schoonheid, een oproep tot radicale openheid, radicale acceptatie en radicale liefde. En bovenal, een uitnodiging om vrij te zijn, zelfs vrij van hoe jij denkt dat je ‘authentiek hoort te zijn’.
