In de wereld van professionals komen we veel zelfbewuste individuen tegen die een gedegen begrip hebben van hoe ze hun realiteit ervaren. Uitspraken zoals “ik ervaar stress” of “ik hecht soms meer waarde aan de mening van anderen dan aan mijn eigen mening” zijn niet onbekend. De vraag is alleen.. wat doen ze ermee? Of als jij dit herkent: heb je dan het gevoel dat er iets moet veranderen? Dat is namelijk onze natuurlijke reactie. We willen als mens de werkelijkheid veranderen, omdat we het gevoel hebben dat iets ‘niet goed (genoeg)’ is.
Maar ik denk dat er ook een andere manier is om de realiteit te benaderen. Eentje die ons niet alleen bevrijdt van deze zelfopgelegde druk, maar ons ook in staat stelt om te groeien en te bloeien. Het antwoord op die vraag ligt verborgen in het simpelste en puurste van onze menselijke activiteiten: spel. In spel is onze focus niet gericht op het beoordelen of veranderen van wat er is, maar op het transformeren van de bestaande werkelijkheid naar iets nieuws, iets anders, iets onbekends. In dit spel bestond er geen goed of fout, er was alleen het plezier van het creëren.
Denk maar na over hoe je was als kind. Mogelijk speelde je zonder zorgen en gaf je je over aan je verbeelding. Een kartonnen doos werd een glinsterend kasteel, een kam veranderde magisch in een microfoon. Improvisatieartiesten zijn meesters in deze manier van denken. Ze beginnen met een drama en eindigen onverwachts met een zoen, constant nieuwe realiteiten creërend zonder vast te houden aan een starre definitie van wat ‘goed’ of ‘juist’ is.
Als volwassenen kunnen we leren van deze houding. Door onze improviserende verbeeldingskracht te herontdekken en een speelse houding aan te nemen, kunnen we onze levenservaringen transformeren en het leven luchtiger benaderen.
Een andere kijk op de werkelijkheid
Dit proces vereist dat we ons niet concentreren op problemen, maar openstaan voor nieuwe mogelijkheden, uitdagingen aangaan en nieuwe vaardigheden ontwikkelen. ‘Maar Xandra’, zeg je me nu wellicht… ‘Dat kan toch helemaal niet? In werkelijkheid zijn we niet aan het spelen. We hebben werk, rekeningen, verantwoordelijkheden. Ik kan niet de hele dag zomaar doen wat ik leuk vind!’
Een logische opmerking. Maar wellicht is het in dit verband goed om te begrijpen dat veel van wat we als ‘echt’ beschouwen, vaak een product is van onze collectieve verbeelding. Fenomenen zoals geld of het concept van een ‘weekend’ zijn slechts ideeën die ‘werken’ omdat we allemaal geloven in deze gedeelde illusie en meespelen in het spel.
Het is alsof we ooit de wereld als een hoopje klei zagen en er vervolgens een mal mee maakten waardoor iedereen kon zien ‘hoe het moest’. We staren ons blind op de mal en of deze voor ons werkt of niet. En we vergeten dat we elke dag een nieuw hompje klei kunnen nemen.
Het spel is geen afzonderlijke keuze of ontsnapping, maar iets wat al in de basis van ons bestaan aanwezig is. Alles wat we doen, van onze interacties tot de structuren waarin we leven, draagt het potentieel van spel – een voortdurende transformatie van wat is naar wat kan zijn.
Laten we daarom de speelse aard van ons bewustzijn omarmen, ons onderdompelen in het spel van het leven en onszelf bevrijden van de ketenen van onze zelfopgelegde beperkingen. Door te spelen, laten we ruimte voor flexibiliteit, innovatie en groei, terwijl we onszelf ook toestaan om plezier te hebben en te genieten van het proces. Het spel stelt ons in staat om een dynamische houding aan te nemen ten opzichte van onze realiteit. In plaats van te worstelen met wat ‘is’, creëren we wat ‘kan zijn’. We definiëren onze wereld niet langer door rigide structuren, maar ontdekken samen hoe deze structuren zich voortdurend herschikken en opnieuw vorm krijgen in de dynamiek van onze relaties.
Deze manier van leven bevordert een diepe staat van aanwezigheid. We zijn niet langer gevangen in de spanning tussen wat is en wat ‘zou moeten zijn’, maar we zijn volledig ondergedompeld in het huidige moment, open voor de stroom van mogelijkheden die zich voordoet. Dit is een non-duale benadering van het leven, waarin we ons bewust worden van onze deelname aan het collectieve spel van bestaan.
Door ons bewustzijn te verschuiven en onze houding te veranderen, kan het leven een stuk lichter worden. Het besef dat we in een constante staat van spel verkeren, stelt ons in staat om te accepteren, aan te passen en te groeien zonder angst voor fouten of mislukkingen. Het spel is immers nooit ‘fout’; het is gewoon een ervaring, een kans om te leren, te ontdekken en te creëren.
Dit is een uitnodiging om de realiteit niet zien als iets wat vaststaat of iets wat we volledig kunnen beheersen, maar als een spel waarin we altijd al actief deelnemen. Dit is een uitnodiging om het leven te benaderen met het hart van een kind, het verstand van een volwassene en de ziel van een speler. Door te potentieel van spel te omarmen, omarmen we de dynamische aard van het bestaan, waarin we niet alleen transformeren wat is, maar ook ontdekken hoe wij zelf voortdurend mede gevormd worden in deze prachtige variatie van mogelijkheden.
