Voortdurend lijken we op het slagveld van zelftwijfel te staan, gedreven door een cultuur die ons aanzet tot meer, groter, beter. Een innerlijke strijd, een oorlog tussen wie we denken dat we moeten zijn en wie we werkelijk zijn, lijkt de bron van ons lijden. Aangewakkerd door culturele idealen die ons aansporen om groter te dromen, hoger te reiken, zijn velen van ons verstrikt in de mythe van ‘niet goed genoeg zijn’. We worden een paradox: het gevoel uniek te zijn, maar tegelijkertijd tekort te schieten. Er is een innerlijke strijd gaande tussen wat we denken dat we zouden moeten zijn en wie we werkelijk zijn. Dit is de oorlog in ons hart. En wat is het resultaat? Lijden, voor onszelf en anderen. Om vrede te vinden, mogen we deze oorlog in onszelf staken.
Ons verlangen naar succes en onze angst voor falen creëren een interne tweestrijd. Worstelen we met de keuze voor een zinvolle carrière met vrije tijd of financiële zekerheid? Struggelen we om zoveel mogelijk te genieten of tijdig te ontprikkelen? We leven in verdeeldheid. En zelfs het idee van ‘zelfliefde’ kan ons verdelen, omdat het suggereert dat een deel van ons al liefde waard is, terwijl het andere deel nog moet worden liefgehad.
De oplossing? Die ligt niet in het toevoegen van meer ‘moetens’, maar in het erkennen en oplossen van deze interne conflicten.
Stel je eens voor… Wat als we stoppen met vechten? Wat als we onze angsten, onzekerheden en diepgewortelde overtuigingen van ‘niet goed genoeg zijn’ omarmen en erkennen? Wat als we de moed hadden om de verdeeldheid in onszelf te herstellen? Onze ware aard is er een van heelheid, maar we zijn verstrikt geraakt in een web van innerlijke conflicten en verdeeldheid. Spirituele bevrijding, het ware spirituele pad, vraagt van ons om deze verdeeldheid te erkennen en op te lossen. Laten we stoppen met ‘moeten’ en beginnen met ‘zijn’. Dit is geen gemakkelijke taak. Het vraagt om een diepe, moedige duik in onszelf. Elk verstoten, veroordeeld, afgewezen deel van ons moet worden omarmd in het licht van liefdevol bewustzijn.
We bevinden ons op een cruciaal pad van verzoening en genezing, niet alleen voor onszelf, maar ook voor het welzijn van de mensheid. Het proces van heling begint met het erkennen en accepteren van alle verbannen, geminachte of weggeduwde delen van onszelf. In plaats van ons te concentreren op de verhalen en rechtvaardigingen die deze delen ons vertellen, mogen we leren om stil te zijn en intiem te worden met de gevoelens die eronder liggen. Het is niet de sprong, maar de moed om te duiken die telt.
Mogen we de moed vinden om ons ware zelf te omarmen, in al zijn imperfecties en schoonheid. Want dat is de weg naar ware vrede, ware heelheid. Mogen we de rauwe energie van ervaringen naderen en omarmen. Onze kinderen leren hun gevoelens te verwerken; ze klank, vorm en beweging geven, en ze volledig accepteren terwijl ze tegelijkertijd het bredere veld van niet-oordelend liefdevol bewustzijn behouden. Laat we gaan leven vanuit ons hart en onze gevoelens via het hart gaan verwerken. Zodat we geïntegreerde levens kunnen leiden: niet beter, niet belangrijker, gewoon rijker. Want innerlijke rijke mensen leven in een wereld van overvloed en liefde. En wie voelt te leven in die wereld bouwt vanzelf mee aan wereldwijde harmonie.
Wanneer we onszelf en anderen volledig accepteren, ontstaat er een harmonie die ons samenbrengt als één. Het is tijd om onze schaduwkanten te omhelzen, en te zien dat ze ook deel uitmaken van onze prachtige, gecompliceerde en perfecte heelheid.
Word onverdeeld en laat de ware kracht van liefde en verbondenheid je leven transformeren. Laten we samen op weg gaan naar een wereld waarin we onszelf en elkaar zien als één grote familie, waarin we samen lachen, huilen en groeien.
