Ik wil graag het verhaal delen van Annely, een lieve vrouw van 41 jaar die ik onlangs heb leren kennen. Annely was opgegroeid op het platteland, maar op de basisschool al jong naar de stad verhuisd. Ze voelde zich hier anders, onzekerder. Men kon weinig met verbinding, gelijkwaardigheid en compassie. Wat hier telde was de wet van de straat, en al snel kreeg ze te horen van leraren op school dat ze beter “haar grenzen moest bewaken” en “meer voor zichzelf moest opkomen”. Dat voelde echter als iets wat ze niet kon, en ze voelde zich daarom als kind verward en verscheurd. Niet in staat assertiever te zijn als het ging om onbenullige zaken. Ontoereikend voor de eisen die aan haar gesteld werden ook.
Toen ze ouder werd en ging werken in een secretariële baan, kwam de wens terug om ‘iets’ met mensen te doen en omdat ze geen zin had om ‘op een burnout te wachten’, zoals ze het zelf noemde, vroeg ze een gesprek met personeelszaken aan om te bespreken of er mogelijkheden waren tot omscholing. Hier trof ze echter een medewerker die vanaf het eerste moment niet keek naar wat ze belangrijk vond en hoe ze in de wereld wilde staan maar haar mogelijke burnout als direct gevaar leek op te pakken.
Op aanraden van deze medewerker ging ze in therapie, waar haar aanpassingsvermogen onterecht aangezien werd als overlevingsgedrag. Hier moest ze volgens deze man vervolgens maar zo snel mogelijk mee stoppen. Het tegenovergestelde gebeurde. Annely werd onzeker en begon te twijfelen aan haar eigen intuïtie. Ze begon zich af te vragen of haar natuurlijke neiging tot verbinding en compassie eigenlijk wel het juiste pad was. Het was een moeilijke tijd waarin ze haar eigen identiteit leek te verliezen. Ze ging zich afvragen wie ze werkelijk was en wat ze moest veranderen om te passen in het professionele landschap. Ze volgende enkele communicatietrainingen en workshops om haar expertstatus te verhogen. Echt blij werd ze er echter niet van. Ze voelde – nu ze wist wat ze moest doen om aan de verwachtingen van anderen te voldoen, juist meer stress, angst en zelftwijfel.
Terwijl Annely worstelde met haar gevoel van eigenwaarde en zelfacceptatie, vond ze toevallig mijn blogs. Deze blogs spraken over nonduale principes en hoe ze in het dagelijks leven konden worden toegepast. Annely herkende zichzelf in de verhalen en inzichten die werden gedeeld. Het was alsof de puzzelstukjes van haar innerlijke wereld op hun plek vielen. Door te lezen wat ik schreef, realiseerde ze zich dat haar neiging tot verbinding en compassie geen zwakte was, maar een kracht die diep geworteld was in wie ze was en wat ze in de wereld bracht. Dit inzicht gaf haar hernieuwd zelfvertrouwen en moed om haar eigen pad te volgen.
Haar vermogen om te luisteren, empathie te tonen en begripvol haar standpunt te delen, enorm waardevol was op haar werkplek. En assertief was ze zeker wel, ze kon als een moederbeer opkomen voor anderen wanneer er iets aan de hand was, dat was dus helemaal niet iets ‘wat ze moest leren’. Met een hernieuwd gevoel van zelfwaardering en vertrouwen begon Annely te experimenteren op de werkvloer.
Omdat ze zichzelf meer waardeerde hoorde ze nu ook de complimenten van anderen, die ze kreeg wanneer ze iets deed wat voor haar zo normaal was. Ze vertelde ook over wat ze belangrijk vond (en waarom) en merkte dat haar collega’s haar openheid waardeerden. En na enkele maanden kreeg ze een nieuwe taak in het team waarbij ze de vrijheid ervoer om haar eigen pad te gaan bewandelen, juist door zichzelf te blijven. Annely ontdekte dat authentiek zijn niet alleen leidde tot persoonlijke vervulling, maar ook tot professionele groei en erkenning. Ze realiseerde zich dat haar andere kijk op zichzelf niet alleen haar eigen leven transformeerde, maar ook de dynamiek binnen haar team beïnvloedde. En tot haar verbazing merkte ze ineens dat het begin van de werkweek niet langer voelde als ‘ik moet weer’ maar meer als een ‘ik verheug me op wat er gaat komen’.
Dus, lieve lezer, als je jezelf ooit in een vergelijkbare situatie bevindt, tussen adviezen die strijdig lijken met wie je bent, onthoud dan dat er schoonheid schuilt in authentiek zijn. Jouw unieke manier van zijn is een krachtige bron van inspiratie en transformatie, ongeacht wat anderen zeggen.
