Gastblog over de vraag die ze na zes maanden eindelijk aan haar nieuwe directeur durfde te stellen door Sarina Kooij, co-trainer bij het Lef om te Stralen.
Net 17 was ik. De inkt van mijn 1e mbo diploma was net droog. En ik, ik droomde van mijn eigen onderneming. Van mijn ouders mocht ik de schuur ombouwen om mijn droom te realiseren. Ik zag voor me hoe het zou lopen. Hoe het zou zijn. En toch bleef het een droom, ik deed het niet. De schuur bleef de schuur zoals hij er al jaren bij stond….
Het risico dat het niks zou worden vond ik blijkbaar enger dan te gaan werken aan mijn droom. In plaats van ondernemer worden ging ik in loondienst werken. Ik had leuke banen, verschillende functies, branches en werkte uiteindelijk met veel plezier bij grotere bedrijven met veel collega’s. Ik leerde veel en mijn loopbaan ging een hele ander kant op dan ik ooit zelf had bedacht. Maar eens per kwartaal droomde ik nog altijd die droom.
Als sociaal dier was het voordeel van mijn werk in loondienst dat ik samenwerkte met leuke collega’s. Met de één had ik meer dan met de ander. Ik had ook collega’s waar ik tegenop keek. Waarvan ik hoopte ook een beetje zo te kunnen worden. Collega’s die succesvol waren, goed aangeschreven opleidingen hadden afgerond. In mijn ogen wisten ze waar ze het over hadden en wat ze deden leek moeiteloos te gaan. Ze hadden inzicht en waren ook nog grappig, betrouwbaar en prettig in de omgang. Van die collega’s waarvan je zegt of in ieder geval hebt gedacht; als jij het nu eens meer voor het zeggen zou hebben…?!
Ik dacht altijd dat anderen dat enkel voor mij waren. Maar ‘die collega’, zo weet ik nu achteraf, bleek ik ook voor iemand anders te zijn. De eerste keer dat ik dat ontdekte was toen ik terug kwam na mijn zwangerschapsverlof. Ik had net gehoord dat mijn functie binnen drie maanden kwam te vervallen. Toen vanuit het niets, kwam er van een directeur het verzoek of ik in zijn regio de HR vorm wilde geven. Holy moly, wat zag hij in mij, ik snapte er niks van? Ik had helemaal niet vaak met en voor hem gewerkt? Ik heb een vreugdedansje op de wc gemaakt en pas een half jaar later had ik de moed om hem te vragen waarom hij mij heeft gevraagd voor deze functie en niet één van mijn ervaren collega’s. Zijn antwoord: “De paar keer dat ik je iets heb gevraagd en je aan het werk heb gezien vond ik goed en besloot ik dat ik jou wilde voor deze functie.”
Ik had iets laten zien waar ik zelf helemaal niet bewust van was. En zo zijn er waarschijnlijk ook mensen die jou zo zien! Je niet eerst beter hoeft te worden, een opleiding moet doen, iets meer moet kunnen. Dat je nu met wat je kan en wie je bent al kan beginnen. De vraag is durf je te gaan beginnen, verder te gaan kijken dan hoe jij jezelf ziet? Het risico te nemen dat het lukt wat jij wilt bereiken, of nog grootser met het risico dat het anders, maar misschien nog beter wordt?
Mijn jeugddroom heb ik nooit gerealiseerd. Maar ik ben inmiddels wel ondernemer. Ik werk in mijn eigen bedrijf vanuit het motto: “Werkplezier en meer energie van je werk, gewoon zoals je bent”. Het ziet er nu heel anders uit dan ik vooraf bedacht. Of iets zal slagen daar ben ik niet zo mee bezig wanneer ik iets nieuws probeer. De stappen die ik zet liggen simpelweg in de lijn waar ik energie van krijg. Ik doe wat voor mij belangrijk is en ik mijn ervaring en kennis voor wil inzetten. En vooral waar ik van geniet.
Als co-trainer bij het Lef om te Stralen wil ik jou inspireren het verschil te maken voor de mensen met wie je werkt zodat jij ook blijer en energieker wordt. En als jij anderen gaat helpen hun talenten de wereld in te zetten, hun dromen na te jagen, hun producten te ontwikkelen dan zullen we zien dat dit alles de wereld mooier en gezonder maakt. Dat zij daardoor een waardevoller leven leiden. En dan ligt er energie in het verschiet!
