Een simpele opdracht leek het: op het podium staan en de aandacht aan de ander afgeven. Gewoon zorgen dat iedereen naar mijn tegenspeler keek terwijl we samen een stukje improvisatie deden. Ik nam vanachter het scherm nog één keer een stevige teug lucht en liep het podium op.
Al na een paar seconden begreep ik dat het een vrijwel onmogelijke opdracht ging worden. Zelfs als ik de aandacht aan de ander gaf, keek iedereen naar mij. Niets van wat ik deed leek te werken. Maar ook als ik dacht niets te doen kwam ik er niet van af… de ogen bleven op mij gericht.
Met elke ademhaling werd ik me bewuster van wat ik deed. Alles wat er gebeurde daar op dat podium vertaalde zich in mij naar een emotie en een fysieke beweging. Een trilling van mijn hand, een slikbeweging, een beweging in mijn gezicht.
De spanning liep op en verhoogde mijn ademhaling. Bloed schoot naar mijn gezicht. De emoties werden intenser. En de aandacht die ik kreeg dus ook. En terwijl ik daar stond verbaasde ik me over wat er gebeurde. Wat ik voelde. Wat ik intuïtief begreep…. Ik was zichtbaar. Zelfs als ik niet zichtbaar wilde zijn. Als ik er alles aan deed het te voorkomen.
Wat hád ik mezelf in mijn leven vaak onzichtbaar proberen te maken. Ik was bang voor commentaar op mijn mening, bang uitgehoond te worden, bang te horen te krijgen dat wat ik wilde onzin was, dat het niet mogelijk was, dat het te lang zou duren. Bang voor flauwe grappen, voor gefluister achter mijn rug.
Ergens in mijn leven heb ik de conclusie getrokken ‘wat ik zeg doet er niet toe’. Het resultaat hiervan is dat ik mijn eigen mening niet meer gaf maar simpelweg knikte als iemand anders iets zei waar ik het mee eens was. Zo gaf ik niet alleen mijn credits maar ook mijn eigenwaarde weg.
Waarom trok ik ooit de conclusie dat wat ik zei er niet toe deed?
Het was niet waar en was het nooit geweest! Ik was niet begrepen. Werd niet gehoord. Maar dat was geen reden om mijn mond te houden. Dat was eerder een reden een andere groep toehoorders te zoeken.
En hier stond ik op het podium, voelend ‘ik ben zichtbaar’. En deze keer wist ik ‘ik heb de wereld echt wel wat te zeggen’. Ik was er klaar voor mijn waarheid uit te schreeuwen. Wilde niet langer een slap aftreksel van mezelf aan de wereld presenteren! En het is ook wat ik kán doen, omdat ik eraan gewerkt heb dit voor mezelf mogelijk te maken. En het daarmee ook met anderen kan doen!
En jij?
Waar sta jij? Resoneert deze tekst bij jou? Voelt het nummer van Emeli Sandé als voor jou geschreven? Dan is Magie in je Begeleiding jouw programma komend najaar. Samen met anderen die de wereld willen bestormen, die een boodschap hebben die niet langer getemd mag worden. Die willen werken met anderen die zichtbaar mogen worden….. dus zing keihard mee en twijfel niet langer maar schrijf je in!
You’ve got the words to change a nation
But you’re biting your tongue
You’ve spent a life time stuck in silence
Afraid you’ll say something wrong
If no one ever hears it how we gonna learn your song?
So come on, come on
Come on, come on
You’ve got a heart as loud as lightning
So why let your voice be tamed?
Maybe we’re a little different
There’s no need to be ashamed
You’ve got the light to fight the shadows
So stop hiding it away
Come on, come on
I wanna sing, I wanna shout
I wanna scream ’til the words dry out
So put it in all of the papers,
I’m not afraid
They can read all about it
Read all about it, oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
At night we’re waking up the neighbors
While we sing away the blues
Making sure that we’re remembered, yeah
‘Cause we all matter too
If the truth has been forbidden
Then we’re breaking all the rules
So come on, come on
Come on, come on,
Let’s get the TV and the radio
To play our tune again
It’s ‘bout time we got some airplay of our version of events
There’s no need to be afraid
I will sing with you my friend
Come on, come on
I wanna sing, I wanna shout
I wanna scream ’til the words dry out
So put it in all of the papers,
I’m not afraid
They can read all about it
Read all about it, oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Yeah, we’re all wonderful, wonderful people
So when did we all get so fearful?
Now we’re finally finding our voices
So take a chance, come help me sing this
Yeah, we’re all wonderful, wonderful people
So when did we all get so fearful?
And now we’re finally finding our voices
Just take a chance, come help me sing this
I wanna sing, I wanna shout
I wanna scream ’til the words dry out
So put it in all of the papers,
I’m not afraid
They can read all about it
Read all about it, oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
Oh oh oh
I wanna sing, I wanna shout
I wanna scream ’til the words dry out
So put it in all of the papers,
I’m not afraid
They can read all about it
Read all about it, oh
