Je zit lekker in je stoel. Voor je het toneel waarop dadelijk de acteurs zullen verschijnen. Je kijkt uit naar de voorstelling die zo beginnen gaat want je wilt lekker alles meebeleven.
Wanneer je naar een goede voorstelling zit te kijken geniet je het meeste wanneer iemand iets doet of zegt waar jij hartgrondig nee tegen zou zeggen. Dat is het moment waarop je op het puntje van je stoel zit, rillend van onaangenaam genot, sidderend van weerzin, huilend bij elk zelfgekozen afscheid en oké waarschijnlijk ook genietend van een geheime zoen.
De heftigste momenten vinden we het mooiste om te zien. In het echte leven is dat echter anders. We kijken dan niet reikhalzend uit naar de volgende strubbeling of onherroepelijke ellendigheid.
Terwijl we toch echt op dezelfde manier naar onze eigen ervaringen zouden kunnen kijken. We zijn ons allemaal bewust van de ’toeschouwer’ die in ons is.
Zouden we zo naar het leven kijken, al was het een prachtig schouwspel op het toneel, dan zou het leven wellicht een stuk gemakkelijker zijn. Zouden we meer lachen om het drama en genieten van de scene’s die gedurende de dag voorbij komen.
We lijden omdat we constant ‘nee’ zeggen tegen het leven. Nee tegen dat wat is. Nee tegen het hier en nu. We zeggen nee tegen onrust, chaos, overprikkeling en mogelijke kwetsbaarheid. We zeggen nee tegen alles waar we het leven niet in de hand houden.
En ondertussen gaan we aan het werk om het schouwspel van het leven wat bij te sturen. We maken plannen en proberen gewenste uitkomsten te controleren. We voelen ons rot en gefrustreerd wanneer het niet lukt om de wereld te manipuleren en maken ons zorgen of het in de toekomst wel goed gaat.
Als dat lang doorgaat spelen we het spel van het leven vooral nog in ons eigen hoofd. Vermoeiend is dat. Omdat we het niet herkennen vragen we ons af waarom we altijd zo moe zijn en niet meer genieten….
Plannen we wellicht weer eens een avondje theater, want het is zo lekker om mee te leven met anderen. Zo’n heerlijke tegenstelling met ons eigen leven waarin zelden iets onvoorspelbaars gebeurd.
Het is simpel! Volledig in het hier en nu zijn is de énige manier om van het goddelijke spel dat we leven noemen te genieten. Als we accepteren wat er is, vallen gedachten weg. Rotgevoelens verminderen. En je hebt weer oog voor het feit dat jij niet alleen de speler, maar ook de toeschouwer bent van de scène bent.
Elke situatie, elk moment is telkens weer nieuw. Elk moment kan fris en ontspannen zijn. Als je ervoor openstaat het te laten gebeuren.
Dus leef. Heb lief. Leef mee met de scène en besef dat jij de kijker bent. Heb geen verwachtingen over wat komend gaat. Geef je over aan de show van het leven. Je hebt maar één kaartje voor deze show. Geniet van wat er komen gaat.
Zeg ja tegen het leven!
