Ik ga graag in verbinding met mensen. Ik ben geïnteresseerd in hun verhaal, wat hen raakt, wat ze leuk vinden en waar ze van balen. Ik geniet van foto’s met landschappen als degene erboven zet ‘dat zij het net nodig had’ of ‘er zijn fiets voor afstapte en tien minuten heeft staan genieten’. Ik geniet van kindersnoetjes onder de slagroom. En ook van natte broeken en zwarte sokken omdat iemand haar kinderen even liet uitrazen in het bos. Ik lach om de wijsheden van Rumi en van omdenken omdat ik begrijp wie het plaatst of het mezelf even spiegelt.
Maar op een donderdag avond werd ik moe van mijn nieuwsoverzicht op Facebook. Keer op keer las ik dat ik van mezelf mag gaan houden, mijn relatie met geld mag verbeteren, niet meer moet piekeren en vooral gewoon moet doen wat ik leuk vind. Want dán, ja dan zou mijn leven perfect zijn. Tsja, al die coaches die blijkbaar vinden dat dit de manier is om aan klanten te komen en zo hun geld te verdienen moeten toch wat. Maar ik word er niet gelukkig van.
Voor mij klopt het ook niet trouwens wat ze schrijven. Ten eerste is het leven nooit 100% perfect. Ik kan juist heel gelukkig zijn in het ervaren van uitersten. Weten dat achter de wolken de zon schijnt. Genieten van een mooie vrolijke lach na een dag herfstachtig sjagerijn. Ik hou van de nuancering hierin. En ten tweede vind ik dat ik het eigenlijk best wel heel erg prima doe. Op mijn manier, op eigen wijze ben ik dagelijks aan het reflecteren en aan het leren. Ben ik steeds milder en geduldiger voor mezelf. Plan mijn agenda minder vol en doe ook eens af en toe niets. Van perfectionist, angsthaas en uitsteller ben ik omgetoverd in een vrouw die kwetsbaar durft te zijn en anderen mag inspireren hoe op speelse wijze met het leven om te gaan.
Maar die belerende berichten op Facebook maken dat ik niet het gevoel heb gezien te worden. Sterker nog, het geeft me het gevoel dat ik een probleem heb dat opgelost moet worden. Of misschien wel een probleem bén in de ogen van die ander waar hij of zij de oplossing voor weet. (Terwijl ik me in het geval van sommige berichten echt wel afvraag of de lezer of de ontvanger degene is die deze raad kan gebruiken of eigenlijk de auteur op zoek is naar een ‘geheugensteuntje’ voor zichzelf). Door dat gevoel, die onpersoonlijkheid, het ‘er word me iets opgedrongen’ heb ik de neiging om Facebook weer te sluiten. Terwijl ik het eigenlijk hét medium vind om contacten te leggen en te onderhouden. Wanneer ik mensen online ontmoet en met hen meeleef gaan gesprekken in real-life me daarna prettiger af.
Maar als ik dit voel en uit het contact wil gaan, wat is dan de oplossing? Minder Facebook? Mensen ontvrienden? Vanuit dát dilemma zette ik de volgende opmerking online; “Willen alle lieve mensen in mijn timeline mij niet meer vertellen DAT ik gelukkig moet zijn, meer van mezelf mag houden en 100% aan zelfacceptatie dien te doen? Wil je hierover iets delen? Zeg me dan HOE ik het voor elkaar krijg. Of nog beter: hoe JIJ het voor elkaar krijgt. (ik ga je daar namelijk spontaan een stuk leuker door vinden)”
Ik had geen idee wat ik erdoor ontketende, en nietsvermoedend stapte ik in bed… De volgende ochtend stroomden de reacties binnen, als reactie op mijn bericht maar ook via privé berichten. Hierin werd me oa vertelt dat ik
– me ‘niets aan moest trekken van wat anderen zeggen’
– niet meer moest luisteren naar andere mensen maar mezelf mocht accepteren
– op hen kon rekenen (ongelofelijk hoeveel hulp en coaching ik kreeg aangeboden)
– fantastisch bezig ben en helemaal niet aan mezelf hóéf te twijfelen.
– blijkbaar wilde weten hoe zij gelukkig waren geworden (gevolgd door tig levensverhalen)
En tot slot ontving ik zeer veel positieve reacties van mensen die met een glimlach op het gezicht schreven dat ze deze post graag volgden omdat ze hem hilarisch vonden, een aanrader voor ‘saaie dagen’. En er werd me gevraagd of ik het morgen ook weer zoiets zou posten. In dat geval pakten ze de popcorn er alvast bij. Zo leverde de post me vooral toch weer verbinding op en kreeg ik een mooie les. “Ik ga graag in verbinding met mensen. Ik ben geïnteresseerd in hun verhaal, wat hen raakt, wat ze leuk vinden en waar ze van balen.” En blijkbaar hou ik ook van mensen die exact hetzelfde voor/bij mij weten te doen!
