De term spiritualiteit is afkomstig van het Latijnse spiritus. Het betekent in de breedste zin ‘zaken die de geest betreffen’. Het heeft dus in ieder geval niets te maken met mediums, praten met overledenen of ‘kaartjes trekken’. Je hoeft er zelfs niet voor te mediteren. Denk jij na over het leven? Dan zou jij in wezen ook spiritueel kunnen zijn. De aanleg heb je in ieder geval al!
Spirituele mensen hebben het vermogen om zichzelf emotioneel te begrijpen en doorzien zodat je weet wie je bent en wat je op deze aarde komt doen. Wanneer je dit weet, kunt en naleeft dan ben je spiritueel. De essentie van wat ons mens maakt is onze beleving van de werkelijkheid. Zelfs wanneer we naar hetzelfde kijken zal niemand van ons hetzelfde zien. De hoogste vorm van spiritualiteit is dan ook gelegen in het loskomen van je eigen zienswijze en beleving en beseffen dat jij het ‘leven’ onder die geanimeerde ervaring bent. (ontdek hier hoe dit werkt en ga er zelf mee aan de slag).
Draai het eens om…. stel dat je geen beleving van de werkelijkheid had. Wat zou je dan zijn? Zou je dan nog leven? Zou je dan niet net een robot zijn? Matthew Parris schreef dat er een tijd komt waarin machines alles kunnen doen wat de mens nu doet. En toch zal een robot geen mens zijn. het verschil is bewustzijn. Maar hoe weten we dat een machine geen bewustzijn heeft? En hoe weten we dat een ander mens wél bewustzijn heeft? Er is slechts één antwoord. Wanneer hij of zij start met spelen. In speelsheid ligt de hoogste expressie van de menselijke mind!
Dat betekent dat de manier waarop wij de wereld bekijken, hoe we ermee ‘spelen’, hoe we ermee ‘zijn’ spiritueel is. Nu ben ik best een fan van meditaties en spirituele bijeenkomsten maar vaak valt me op hoe vreselijk saai ze zijn. Het soort saaiheid dat ik herken als notarisdochter van de momenten dat ik allerlei mensen in blauwe pakken gewichtig zag zijn. Sommige van hen stapten daar bij momenten uit, alsof ze behoefte hadden even ‘zichzelf’ te zijn in een achterkamertje. Een grap te maken. In mijn ogen meer ‘mens’ te zijn. En in die spirituele bijeenkomsten hangt dezelfde sfeer. De rituelen die soms gehanteerd worden benadrukken dat nog meer. In mijn ogen is onze menselijke ervaring het leukste wat we hebben. De uiting die we eraan kunnen geven de hoogste expressie van wie we zijn.
In spirituele kringen wordt gezegd dat je spiritueel volwassen bent wanneer je ziel de aarde op elk moment kan beleven zonder oordeel, ‘lagere’ emoties of zorgen. Hoe gedragen mensen zich wanneer ze zich zo voelen? Inderdaad speels! Ze hebben lol in het leven, zelfs als het bij tijd en wijle wat lastiger voelt. Ze erkennen en uiten hun ‘anders zijn’ en genieten van individualiteit en eigenheid. Ze zijn geregeld in flow en handelen in lijn met wie ze nu én straks willen zijn, uit liefde voor zichzelf, de ander en de wereld om hen heen. Als mindfulness gelijk staat aan verliefd worden op het huidige moment, dan is spelen simpelweg het leukste toegangspunt tot die staat.
Naar spiritualiteit kun je willen streven (maar dan ben je het niet). Spelen is echter het enige waar je beter in kunt worden terwijl je tegelijkertijd je ego steeds minder belangrijk laat zijn. Spel heeft namelijk geen extrinsieke motivatie. Het is iets dat je simpelweg jezelf gunt. Spel is een activiteit die je uitvoert omdat je het leuk vindt. Je jezelf ermee pleziert. Je jouw talenten ermee aan het werk zet. Je beleving van de wereld ‘openbaar maakt’. Het laat je de wereld ervaren op een prettige manier, omdat zelfs rotgevoelens lollig worden als je er speelse expressie aan geeft. Spel is uiting geven aan de manier waarop jij de wereld beleeft, anders dan alle anderen om je heen. Het is ‘zijn’ met wat is zonder ‘hogere brein’ bemoeienis. Spelen is je vingerafdruk in het eeuwig veranderende nu.
