Er zijn in ons leven als het ware drie wegen die we kunnen bewandelen in ons leven, hoorde ik Michael Neill een aantal jaar geleden vertellen. Op de eerste, het pad van het slachtoffer voelt het alsof we geen keus hebben. Geen keus over wat hoe het leven zal zijn of hoe we ons daardoor gaan voelen. Geen keuze over wat we kunnen/mogen doen, want anderen vertellen continue wat wel of niet zou kunnen of mogen. We doen ons best, maar in wezen hebben we geen andere keuze dan de omstandigheden het hoofd te bieden.
Op een gegeven moment komen veel mensen erachter dat er een tweede pad is. Dit is het empowerde pad. Hier hebben we het stuur van ons leven zelf in handen. We hebben een pro-actieve keuze over onze reacties en onze houding ten opzichte van het leven. We herkennen dit pad in de vele ‘reis van de held’ verhalen. We zien hen kansen grijpen en moeilijkheden overwinnen. Zo willen we zelf ook wel in het leven staan!
Wat er echter vaak gebeurt is dat wie zo in het leven staat vroeg of laat moe begint te worden omdat ze altijd aan het vechten zijn. Deze mensen verlangen dan ook naar een wat gemakkelijker leven. Naar een gevoel van innerlijke rust en thuiskomen. Ze bikkelen daarom nog heel even door. Wat ze echter niet weten is dat wanneer deze ene heldenreis ten einde is de volgende alweer begint. Zelfs wie heel hard z’n best doet om te ontspannen zal dat doen op een wat dwingende manier (ik zit op dit moment in de sauna dus nu moet ik me ook ontspannen gaan voelen). Zo raken ze steeds meer gespannen en/of steeds meer vermoeid.
Maar er zijn niet slechts twee wegen! Wat zou er gebeuren wanneer je, in plaats van te proberen de overheersende creatieve kracht in je leven te zijn, erkent dat de natuur zelf creatief is? Wat zou er gebeuren wanneer je ziet dat er een intelligentie achter het leven zit, een soort diepere wijsheid die automatisch aangeboord wordt zodra ons eigen denken een beetje rustiger is?
We kunnen deze derde weg ‘het pad van emergentie’ noemen, waarbij het niet gaat om het toepassen van technieken of het behalen van specifieke doelen. Het draait om het erkennen van de voortdurende dynamiek waarin alles ontstaat, verandert en weer verdwijnt. Transformatie is hier geen eindpunt, maar een proces dat zich ontvouwt in de relaties en interacties die we hebben met de wereld om ons heen.
Het Pad van Emergentie nodigt je uit om voorbij het streven naar controle of voorspelbaarheid te kijken. Het vraagt om een diepe openheid voor wat zich aandient en het besef dat elke ervaring mede gevormd wordt door de verwevenheid van alles – jouw gedachten, gevoelens, omgeving en geschiedenis.
In plaats van te proberen een vaststaand “ik” te definiëren of de wereld naar je hand te zetten, leer je te dansen met het leven zoals het zich ontvouwt. Door aanwezig te zijn bij wat er is, zonder te oordelen of te forceren, ontdek je dat transformatie niet iets is wat je doet, maar iets wat gebeurt als je ruimte geeft aan de emergentie van het moment.
Ter afsluiting: Wanneer je het leven een tijdje hebt toegestaan zich door jou heen te ontvouwen, zul je merken dat er een natuurlijk vertrouwen ontstaat in het proces van ontstaan en veranderen. Al improviserend met het leven ontvouwen zich de meest onverwachte en prachtige ervaringen – niet omdat jij ze volledig stuurt, maar omdat je leert mee te bewegen met wat het moment van je vraagt.
Dát is wat ik jou gun! Het is daarom dat ik graag een stukje met je meeloop op dit Pad van Emergentie. Hier ontdekken we samen hoe het leven ons uitnodigt om te zijn, hoe vertrouwen iets is dat groeit in relatie met wat zich aandient. Waar we open, eerlijk, en gewoonweg mens mogen zijn, in verbinding met alles wat zich door ons heen beweegt. Ik zie je graag! =)
