Er is een prachtig inzicht dat ons herinnert aan het feit dat wij, in essentie, pure ervaring zijn. Dat we geen vaste identiteiten zijn, geen onveranderlijke zelfbeelden, maar levende, ademende, altijd veranderende stromen van bewustzijn. Maar weet je wat? Als dit niet is hoe je de wereld op dit moment ziet, als je jezelf niet als een onbegrensde oceaan van ervaring voelt, dan is dat helemaal oké. Er is niets mis met je. Echt waar, er is niets mis met je. Het is volkomen normaal en menselijk om niet altijd open te staan voor alle ervaringen. Het is oké om je soms te willen terugtrekken, om je te willen beschermen, om niet elke ervaring te willen omarmen. Dat is geen falen, dat is menselijk zijn.
Onthoud dat het pad van ontwaken niet gaat over het bereiken van een ideaal, of over het streven naar een permanente staat van gelukzaligheid. Het gaat over het eren van waar je nu bent, hoe dat ook mag voelen. Het gaat over het omarmen van je menselijkheid, zelfs als dat betekent dat je soms twijfelt, dat je soms bang bent, dat je soms niet weet wat te doen. Dus wees zacht voor jezelf. Sta jezelf toe om te zijn waar je bent. Erken dat je een unieke uitdrukking van het leven bent, precies zoals je nu bent. En dat is perfect.
In de schemering van half-ontwaken,
Waar ware aard en illusie elkaar raken,
Daar waar het ego zijn greep verliest,
Waar liefde fluistert, maar nog niet kiest.
Soms verstrikt in het materiële spel,
Dan weer helder, het hart weet het wel,
Een dans tussen schaduw en licht,
Een pad naar binnen, uit het zicht.
Gedeeltelijk ontwaakt, maar nog niet vrij,
Zie je jezelf, maar nog niet de wij.
Wees geduldig, blijf het pad bewandelen,
Laat liefde je hart zachtjes handelen.
