In deze immense oceaan van ervaring, waarin gedachten, gevoelens en sensaties komen en gaan, is alles perspectief. Er is geen vaststaande waarheid. Elk moment, elke ervaring en elke ontmoeting is een unieke expressie van het leven. Maar soms ervaren we die eenheid niet, voelen we ons alleen en verloren. En in de emoties die vandaar uit ontstaan wordt dan makkelijk een verhaal of overtuiging geboren.
Familie opstellingen (een krachtig therapeutisch hulpmiddel om diepgewortelde familiepatronen en dynamieken te onderzoeken en te transformeren) kunnen gezien worden als manier waarin we de illusie van scheiding onderzoeken en patronen en dynamieken herkennen die ontstaan zijn uit het geloof in afgescheidenheid. In dit proces kan er heling plaatsvinden. Niet omdat we iets bereiken of iets laten gaan, maar omdat we ons bewust worden van onze diepste verbinding met het leven zelf.
Door te erkennen dat alle leden van een familie intrinsiek met elkaar verbonden zijn, wordt het mogelijk om voorbij te gaan aan de traditionele grenzen van tijd, ruimte en individuele perspectieven. Familieopstellingen helpen om voorbij te kunnen gaan aan oppervlakkige oordelen en te focussen op de onderliggende dynamieken die het gedrag en de ervaringen van betrokkenen beïnvloeden. En het moedigt aan om de helende kracht van liefde en acceptatie te omarmen, wat kan leiden tot transformatie en groei.
Een voorbeeld van Roger, die een probleem heeft met zijn vader, die emotioneel afstandelijk is. In plaats van de vader als het probleem te beschouwen, moedigt de begeleider Roger aan om te onderzoeken hoe de vader zijn eigen pijn en uitdagingen heeft ervaren. Hierdoor kan Roger empathie en begrip ontwikkelen voor zijn vader, wat kan leiden tot heling en het oplossen van beperkende patronen.
Maar het is goed om te beseffen dat niet iedere begeleider van familie-opstellingen het filosofische concept omarmt dat stelt dat de werkelijkheid in essentie mentaal of spiritueel van aard is. Veel mensen denken dat de fundamentele aard van de werkelijkheid bestaat uit fysieke materie. Volgens deze zienswijze zijn alle verschijnselen, inclusief mentale processen, uiteindelijk het gevolg zijn van interacties op het meest fundamentele niveau. Er wordt meer gekeken naar ‘ik’ en ‘jij’ dan de ‘wij’ en er is een focus op het oplossen van problemen en conflicten.
In een dualistische benadering van familie opstellingen kan de focus daardoor komen liggen op het aanwijzen van ‘schuldigen’ en het overwinnen van ‘negatieve’ invloeden inclusies daarbij passend gedrag. Met hetzelfde voorbeeld van Roger met een emotioneel afstandelijke vader, zou de begeleider in dit geval de focus leggen op het achterhalen van de oorzaak van het probleem en het aanpakken van de individuele behoeften en grenzen van Roger. Er zou bijvoorbeeld geoefend kunnen worden met wat gezegd kan worden tegen de vader, op zo’n manier dat deze hem echt begrijpt of dat er is aandacht voor het aanleren van vaardigheden om de grenzen te bewaken.
Conclusie: Familie opstellingen nodigen ons uit om de verhalen en concepten die we over onszelf en onze relaties hebben los te laten. Zoek jij liever graag de onderliggende verbondenheid en heelheid? Zoek dan hiervoor bewust een begeleider die werkt vanuit spiritueel of nonduaal perspectief, of opstellingen combineert met de Drie Principes.
Laten we vanaf nu onze familiebanden en relaties koesteren, niet omdat ze ons definiëren, maar omdat ze unieke uitdrukkingen zijn van die onveranderlijke eenheid.
