Vanuit welk bewustzijn maak jij je keuze?
Je ontvangt kritiek op je werk.
- Frustratie: Je voelt je aangevallen, bekritiseert jezelf voor je ‘falen’ en wordt defensief.
- Acceptatie: Je maakt het niet persoonlijk en ziet het daardoor als kans om te groeien.
Je financiële situatie is niet zoals je wenst.
- Agitatie: Je raakt in paniek en voelt je overweldigd door zorgen.
- Acceptatie: Je accepteert de situatie en maakt een plan om je financiën te verbeteren.
Je kind vertoont uitdagend gedrag.
- Irritatie: Je voelt je gefrustreerd en reageert kortaf en ongeduldig.
- Acceptatie: Je ziet het als kans om je kind beter te leren kennen en te ondersteunen.
Dit is niet zomaar een gedragskeuze. Ook al weet je dat het tweede de beste optie is, het gaat niet om inzicht hebben in de oplossing dat je hier gaat helpen, het gaat om het verkrijgen van inzicht en bewustzijn in hoe het probleem ontstaat. Want geloof me, als het simpelweg om je gedrag aanpassen gaat dan zou niemand na de kerst klagen over een paar kilootjes teveel of in maart z’n sportabonnement (gestart als goed voornemen in januari) weer opgeven.
Dus lijkt het voor veel mensen logisch om – als ze toch echt wel iets willen veranderen- op een diepere reis van zelfontdekking te gaan. Wie dat doet wordt vaak geconfronteerd met inzichten uit de psychologie, zoals die van Gabor Maté, die ons begrip van verdiepen. Er komen dan zaken voorbij als:
- Je behoeften niet negeren en grenzen durven stellen
- Geloven in jezelf, niet wat anderen zeggen.
- Oude problemen aanpakken.
- Durven vragen om hulp.
En het lijkt zo logisch om daar dan heel hard aan te gaan werken, energie in te steken en één voor één al deze emotionele zaken ‘aan te pakken’ zodat je eindelijk het leven durft te gaan leven dat bij je past. Maar ook deze oplossingen tappen uit hetzelfde vaatje. Het is de andere kant van dezelfde medaille.
Ik nodig je uit om een stap verder te gaan. Als je inziet dat wat jij voelt en doet niets te maken heeft met wat er in het hier en nu gebeurt, maar voortkomt uit jouw denken dan ontstaat er dieper begrip. En daarmee acceptatie. Zónder dat je daar hard voor hoefde te werken. Bijvoorbeeld:
1. Luisteren naar je gevoel en je behoeften niet negeren
We volgen cursussen waarbij we dankbaar zijn voor tips die we morgen gelijk in de praktijk kunnen brengen. Tips als rustmomenten inplannen, wandelen in de natuur, je gevoelens in een dagboek opschrijven of je voorstellen dat je in een gouden ei zit. Ik noem er maar zo een paar. Maar laten we zoveel mogelijk luisteren naar onze innerlijke stem, intuïtie komt immers van binnenuit.
2 Geloven in jezelf, niet in wat anderen zeggen.
Vaak kijken we naar onze interacties met anderen, vooral in onze vroege ontwikkelingsjaren, om te begrijpen hoe onze zelfperceptie en gedragspatronen zijn gevormd om vervolgens ‘goede keuzes’ te maken in volgende situaties die daar op lijken. Maar geloof me, dat is een eindeloos proces. En mogelijk word je zelfkritisch wanneer het niet altijd lukt. Richt je aandacht daarom niet extern maar intern en erken dat je eigen innerlijke stem een betrouwbaardere gids is dan fluctuerende externe meningen.
3. Oude problemen aanpakken.
Veel van onze ervaringen, inclusief onze reacties op stress, worden gefilterd door ons huidige denken. Terwijl veel coaches en therapeuten zich richten op het op veilige wijze fysiek herbeleven of cognitief herinterpreteren van het verleden, stel ik voor dat we ons bewust worden van de manier waarop ons denken onze perceptie en gevoelens beïnvloeden. Dit begrip verandert niet enkel je reactie op die ene specifieke trigger maar het verandert ook de manier waarop je naar al je ervaringen kijkt – en dus ook hoe je je daarbij voelt.
4. Durven vragen om hulp
Hulp vragen is niet een teken van zwakte, maar een erkenning van onze gedeelde menselijkheid. Ik moedig iedereen aan om hulp te zoeken als een uitdrukking van onze verbondenheid. In de erkenning dat we allemaal deel uitmaken van een groter geheel, vinden we kracht die verder reikt dan onze individuele capaciteiten.
Conclusie
Door ons te richten op het hier en nu en te vertrouwen op onze innerlijke wijsheid, kunnen we een pad van ware persoonlijke groei en zelfontdekking inslaan. Het is tijd om voorbij onze wonden te kijken, naar een toekomst die geleid wordt door inzicht, bewustzijn en de kracht van onze eigen gedachten. Daarvoor is het nodig om te begrijpen hoe onze menselijke ervaring ontstaat én in je lijf te kunnen zijn, het is immers daar (onder alle gevoelens die je wellicht niet wilt voelen) waar onze innerlijke wijsheid en diepere inzichten zijn gelegen.
