Marieke en Johan zitten tegenover elkaar aan de keukentafel. De ruimte tussen hen in voelt als een kloof, gevuld met onuitgesproken frustraties en verkeerd begrepen woorden. Ze kijken naar elkaar, maar het voelt alsof ze kijken naar een vreemde, niet naar de persoon die ze dachten te kennen. Stilzwijgend foeteren ze op elkaar in hun hoofd, ze verlangen naar een diepere connectie, een meer innige relatie, maar het lijkt buiten hun bereik.
Op de een of andere manier komen ze naar mij met dit verhaal. Normaal coach ik geen stellen, maar dit stel werkt ook samen en de zorg die ze leveren aan velen en die ik zo graag laat doorbestaan, maakt dat ik daarom graag met hen aan het werk ga. We praten over verbinding, over authentieke connectie. Naarmate ons gesprek vordert, beginnen ze te begrijpen dat hun liefde voor elkaar niet alleen gaat over het delen van gelukkige momenten, maar ook over aanwezig zijn bij elkaar, in de volheid van hun ervaringen. Ze ontdekken dat de kracht van hun liefde ligt in hun vermogen om getuige te zijn van elkaar, zonder oordeel, zonder de drang om iets te veranderen.
En dat laatste, daar was het verkeerd gegaan. Ze waren namelijk elkaar gaan coachen, gaan proberen te helpen, in plaats van getuige te zijn van elkaars innerlijke pijn. Dat ze dat deden is niet raar of vreemd. Het is hoe we in onze maatschappij met interne conflicten omgaan.
Wanneer we stress ervaren, werken we harder, doen nog meer ons best, overcompenseren, proberen anderen te behagen, voelen prestatiedruk, we verslaven, verdoven of vermijden. En wanneer het niet lukt en onze overlevingsmodus zichtbaar wordt gaan we proberen onszelf (of de ander zoals bij dit stel) proberen te repareren. We vertellen de ander ‘een moment van rust te nemen, diep in en uit te ademen, te verdiepen in mindfulness, te luisteren naar kalmerende muziek, aan yoga te doen, tijd te spenderen in de natuur, minder cafeïne te drinken of iets te doen om je gedachten te verzetten. En als dat niet lukt zeggen we er vaak achteraan waar het onze geliefden betreft; ‘get over it’. Want anders hebben we er zelf last van.
Zo was het Johan en Marieke ook vergaan. En bij het lezen van mijn teksten voelden ze ergens ook hoe heerlijk het zou zijn om weer in contact te komen met elkaar en een diepe connectie, zingeving, ontspanning en innig geluk te ervaren. In hun zoektocht naar innigheid, kwamen ze erachter dat liefde iets heel anders is dan wat de maatschappij ons vaak leert. Het gaat niet om het nastreven van constante harmonie of het vermijden van pijn. Echte liefde gaat over aanwezigheid. Het gaat over de bereidheid om elkaar in de ogen te kijken, met alles wat daar is – vreugde, verdriet, frustratie, passie – en te zeggen: “Ik zie je. Ik erken je. Je hoeft niets te veranderen voor mij.”
In deze reis van innigheid, leerden Marieke en Johan dat het in de liefde niet draait om ‘goede raad’ geven of proberen elkaar te ‘repareren’. In plaats daarvan ontdekten ze de transformerende kracht van luisteren, van echt aanwezig zijn bij elkaar. En in het verlengde ervan leerden ze dat dit niet enkel naar de ander, maar ook naar henzelf zo werkt. Wilden ze innig leven, dan mochten ze leren om volledig en onverdeeld aanwezig te zijn bij alles wat zich aandient. Gewoon voor zichzelf. En ook jij kunt dit doen!
We hoeven niets te bereiken, niets te veranderen, nergens naartoe te gaan, want we zijn al hier, nu, in de innige omhelzing van het leven. Elk moment van ons leven biedt de kans om te kiezen voor een innige ervaring. De aanraking van de wind op je gezicht, de geur van vers gezette koffie, de lach van een geliefde, de pijn van verlies – elk van deze ervaringen nodigt je uit om volledig aanwezig te zijn, volledig levend, volledig innig. Zonder iets te veranderen, ermee of eraan te doen.
Laten we deze uitnodiging van het leven accepteren. Laten we ons overgeven aan het mysterie van dit moment, dit ademhalen, deze pulsatie van het leven. Laten we de illusie van scheiding overstijgen en de eenheid omhelzen die altijd hier is, onder de oppervlakte van onze ervaring. Dit is innig leven. Dit is onze ware aard, altijd aanwezig, altijd levend, altijd uitnodigend.
Onthoud dat je niet je gedachten bent, niet je emoties, niet je lichaam of je ervaringen. Je bent het bewustzijn dat getuige is van dit alles, de stille aanwezigheid die alles omvat en overstijgt. Je ware natuur is speels, vrij, creatief, vitaal en in verbinding met de bron. Ook al zien we onszelf soms anders. En ook al laat de wereld om ons heen iets anders zien.
Wil je ook ontdekken hoe je inniger kunt leven? Je bent van harte welkom om deel te nemen aan deze inspirerende reis van zelfontdekking, waar ik je uitnodig om weer die innerlijke speelruimte te ontdekken en te omarmen. Dat kan via een tweedaagse training, waarbij je leert om te spelen met wat in je leeft zodat je getuige kunt worden van je innerlijke struggles, zonder er iets aan te veranderen.
Laten we samen de reis maken naar het innige leven, het leven dat altijd hier en nu is, wachtend op onze volledige aanwezigheid en liefdevolle omhelzing. Want in de woorden van Rumi, “Het enige dat je hoeft te doen is het belemmerende in jezelf los te laten. De rest komt vanzelf.”
