Laatst was het weer zover. Ik snap niet hoe het kan.
Ik weet al jaren dat ik het niet moet doen.
Ik leer zelfs anderen het niet te doen
En toch stap ik er zelf weer met beide voeten in………
Waar ik het over heb is ‘je ego verdedigen’.
Bijvoorbeeld als iemand iets tegen je zegt wat je niet leuk vindt
En dat je als reactie daarop gaat uitleggen waar je gedrag vandaan kwam
Alsof dat iets uitmaakt! De situatie is immers al geschiet…
Ik, als getraind persoon in deze materie, doe het nog slinkser.
Dat mag ook wel, anders val ik meteen door de mand natuurlijk.
Dus toen pas iemand tegen me zei me best wel even raakte
knikte ik vriendelijk, en zei met strak gezicht;
“dank je voor je eerlijkheid, ik zal er rekening mee houden……”
Amper in de auto op weg naar huis begon ik in mezelf te praten.
“Ach, hij kent me niet, hij snapt niet wat de reden erachter is”
en nog erger: “ik heb het met goede reden gedaan”.
Zo vond ik mezelf dus terug, op dinsdagavond,
als een hoopje zieligheid op weg naar huis.
En nu ga ik niet zeggen dat ik reden had voor mijn gedrag in de auto.
Ik heb mezelf vanaf nu dus voorgenomen:
mocht ik het nog ooit doen er gewoon om te lachen…..
Want dat is het beste wat je kan doen…. lachen om je eigen gedrag.
Dus als je mij schaterend voorbij ziet komen in de auto……
weet je waarschijnlijk waar het aan ligt.
