We zien elkaar online. De kleine schermpjes op mijn laptop voelen al een beetje vertrouwd. De minimensjes aan de andere kant heb ik al een paar dagen spelend meegemaakt. Tot kakt de sfeer nu in. Je hebt het wel eens, van die momenten dat er uitleg komt, gewacht moet worden op het maken van een break-out room of wat dan ook en dat dit net te lang duurt. Zo ook dit moment.
Ik zoom uit in gedachten en registreer dat ik dat doe. Op hetzelfde moment zie ik een medespeelster iets doen. Wat het gebaar was met haar haren weet ik niet precies maar ik neem het als uitnodiging aan en doe haar zo goed mogelijk na. Ik herhaal mijn actie en nodig haar – zonder woorden – uit tot spel. Ik weet dat ze me doorheeft wanneer ze me uitdaagt verder te gaan en we lachen naar elkaar. We maken onze haren tot pipi vlechtjes, pogen de hoogste kuiven te maken, duiken geheel weg uit het beeldscherm en nodigen anderen zo uit met ons mee te doen.
Dan schrik ik op uit mijn spel. De InterPlay leader neemt het woord en even voel ik dat mijn lijf verstijft. Spelen tijdens de uitleg van een training. Dat mag niet! Die oude waarheid piekt alle stressgedachten die liggen te sluimeren in mij. Wanneer ik echter hoor dat ook hij genoot van het spel dat ontstond ontspan ik weer. Oh ja, besef ik ‘hier mag dat. Dat is waar ook!’ InterPlay is één van de weinige plekken waar ik voel dat ik echt mag spelen met wat er is. Ter opvulling van de tijd zoals nu, of om een opdracht aan te passen zodat hij perfect passend voor me is. Dat is de reden (of in ieder geval één van de redenen dat ik de leaders opleiding doe. Want ik wil deze mentaliteit ook meenemen in mijn lessen).
Met een dikke glimlach duik ik een minuut later de zoomroom in om alsnog de oefening te doen waar we op aan het wachten waren. Tot mijn grote plezier tref ik haar, mijn pipi-speel-vriendin. We kijken elkaar lachend aan, bevestigen nog even hoe leuk dat was en speelden verder met elkaar. Wat we deden stelde niet zoveel voor. We volgden en leidden elkaars gebaren zeg maar. Toch heeft het moment van plezier diepe indruk gemaakt. Toen we afscheid namen van elkaar zei ze namelijk het volgende; Ik had een zware dag vandaag en had het echt even nodig om te lachen. Juist doordat het zo onverwacht kwam maakte het een prachtig cadeautje. En nu hier met jou verder spelen was een feest. Dus dank je wel daarvoor.’
Nu weet ik niet hoe het met jou zit als lezer, maar ik heb geleerd dat ik mezelf moet bewijzen, dat ik goed ben als ik kan winnen of mooie dingen maak. Dat het belangrijk is om positieve beoordelingen te krijgen en netter dan anderen te zijn. En hier was iemand die me mijn tong uit zag steken, mijn haren zag dansen, mijn kont zag hupsen en ze zei na dat alles ook nog eens dank je wel. Ik had haar iets fijns kunnen geven door helemaal onbeschaamd mezelf te zijn. Haar woorden maakten diepe indruk op me en ik neem ze nog altijd met me mee.
Jezelf én anderen tegelijkertijd gelukkig maken… dat kan dus gewoon met InterPlay.
