Zojuist las ik een stukje over hsp zijn, over de veelheid aan gevoelens en hoe mooi, maar soms ook intens dat was. De schrijfster lostte het op door momenten voor zichzelf te creeren. Hoewel het geen hulpvraag leek werd onder de post een tip gegeven. Haar werd aangeraden om een bubbel om zich heen te visualiseren om zo negatieve energie af te weren.
Gelijk was ik weer ruim dertig jaar jonger en herinnerde ik me dat de tip me verwarde destijds. Ik ervoer meer de eenheid van alles, dan een grens tussen mezelf en de wereld om me heen. Ik had daarmee een meer nonduale visie op het leven, dan gebruikelijk is. Ik wist het ook niet.
Het idee om een (gouden) bubbel om jezelf heen te creëren, komt echter voort uit de illusie van een afgescheiden zelf. We willen onszelf beschermen tegen de ‘negatieve’ energieën van anderen, en we willen controle hebben over onze eigen ervaringen.
Vanuit een non-duaal perspectief zijn de energieën van anderen niet per se ‘negatief’. Het is simpelweg een label dat we eraan geven. Alle energieën maken immers deel uit van de stroom van bewustzijn en ze komen en gaan van nature.
Daarom is het niet echt nodig om een bubbel om jezelf heen te creëren. Je hoeft jezelf immers niet te beschermen tegen iets wat niet echt gescheiden is van jezelf. In plaats daarvan kun je jezelf openstellen voor de stroom van bewustzijn en alle energieën verwelkomen als onderdeel van een groter geheel.
Dat betekent natuurlijk niet dat het per se fout is om een bubbel te creëren. Maar het kan wel worden gezien als een manier om de illusie van afgescheidenheid in stand te houden. En voor mij werkte het gewoonweg niet. Maar in plaats van dát te erkennen dacht ik dat ik ‘dat bubbel ding niet goed kon.’ Niet alleen kon ik onvoldoende scheiding aanbrengen, ik was ook nog eens matig in de uitvoering van oplossingen daarvoor.
Pas járen later (her)ontdekte ik mijn waarheid. Begreep dat ik de wereld gewoonweg anders zag. Nondualiteit gaat erover dat er geen afgescheidenheid bestaat tussen het zelf en de rest van het universum. Dát was wat ik altijd al voelde en begreep. Mezelf wapenen tegen een buitenwereld was een deel van mezelf buitensluiten. Dat kón eigenlijk niet eens. Wat ik mocht leren was dat er in deze visie ook geen noodzaak was om mezelf te beschermen tegen negatieve energieën of invloeden van buitenaf.
Wat ik mocht leren was het ontwikkelen van innerlijke stilte, bewustzijn en helderheid, zodat ik me kon openstellen voor de ervaring van het leven. Het hier-en-nu.. In plaats van me te wapenen tegen de wereld om me heen, mocht ik streven naar een diep begrip en acceptatie van wat er gebeurt, zonder oordeel of weerstand.
Vanuit een non-duale visie is het gewoon belangrijker om jezelf te laten leiden door het grotere geheel en de stroom van bewustzijn, in plaats van te proberen om controle te houden over je eigen ervaringen. Door in contact te blijven met je innerlijke bewustzijn en te leven vanuit je ware natuur, vóél je nog steeds alles even sterk, maar word je gewoonweg minder beïnvloed door de omstandigheden om je heen en kunnen je meer vrede en voldoening ervaren in je leven. It’s simple as that.
