In de wereld van marketing worden we vaak verteld dat er twee primaire drijfveren zijn die ons tot actie bewegen: het vermijden van pijn en het nastreven van plezier. Ik leerde de eerste kennen eind jaren negentig toen coaches als Tony Robbins deze stelling groots brachten. Ook bij de NLP en andere coachopleidingen die ik iets later deed was het ‘durven raken van het pijnpunt’ een belangrijk punt. Toch voelde ik me er als persoon nooit prettig bij.
Daarom was ik ergens ook blij toen men de positieve kant op ging in marketing enkele jaren later. Het verlangen werd aangeboord. Maar hoe meer ik het hoorde, hoe goedkoper het voelde. Alsof het zoveelste reclamefoldertje met zomerjurkjes in mijn brievenbus klepperde.
Deze twee motieven lijken op het eerste gezicht niet enkel heel logisch, maar ook lijken ze onze keuzes en acties volledig te bepalen. Maar toen ik me ging verdiepen in nondualiteit ontdekte ik niet alleen waarom het me een onderbuikgevoel bezorgde, maar ook dat het slechts de halve waarheid is. Kijk je vanuit dit nieuwe perspectief met me mee?
Niks mis met pijn en plezier
Laten we eens kijken naar pijnvermijding. Op het eerste gezicht lijkt het logisch om ongemak, ongemak of lijden te willen vermijden. Maar in werkelijkheid is pijn gewoon een signaal, een boodschap van het lichaam of de geest dat er iets is om naar te luisteren. Daarvoor hoef je niets te leren, te kopen of te doen, het vraagt je om stil te worden en naar binnen te keren. Pijn is simpelweg een deel van de menselijke ervaring.
En plezier is eenvoudigweg de drang om ergens meer van te hebben of te kunnen. Het is onze motivatie om in het huidige moment in beweging te komen. Het is deze energie die je de spannende stap laat nemen om een ander verkering te vragen en die een dreumes laat lopen. Maar dit verlangen naar ‘meer’ is ook een soort illusie, omdat het een vals geloof is in een toekomst, waar je nooit in zult verkeren. Je blijft als mens gewoon altijd in het eeuwig veranderende nu.
Dit betekent niet dat we geen actie ondernemen of geen doelen stellen. Integendeel, we kunnen ons leven nog steeds volledig leven, met al zijn ups en downs, maar vanuit een plek van heelheid en acceptatie, in plaats vanuit een plek van gebrek en afgescheidenheid.
En dat werkt dus ook door in marketing. In plaats van klanten te verleiden met beloften van pijnvermijding of pleziersucces, kunnen we hen uitnodigen om de volledige rijkdom van hun ervaring te omarmen, om de wereld te zien niet in termen van dualiteiten, maar in termen van verbondenheid. Om niet te zeggen dat er iets mis met ze is en dat ze moeten veranderen, maar dat ze heel zijn en zichzelf met al hun rafelrandjes, gekkigheden en gevoelens mogen omarmen.
Een oproep voor nonduale marketing
Laten we marketing herdefiniëren. Geen loze beloften of onbereikbare dromen, maar het creëren van authentieke verbindingen en het bieden van echte waarde. Laten we stoppen met het vertellen van verhalen over ‘goed’ en ‘kwaad’, ‘pijn’ en ‘plezier’, en laten we beginnen met het delen van de wonderlijke, chaotische, mooie waarheid over het leven.
Laten we hen eraan herinneren dat het leven, in al zijn rauwe en ongetemde glorie, niet een bestemming is om te bereiken, maar een lied om in volheid te zingen, een dans om volledig in te bewegen, een spel om je tijdelijk aan over te geven. Ware vervulling komt niet van het najagen van toekomstige beloningen of het vermijden van huidige ongemakken, maar van het volledig omarmen van elk moment, ongeacht de omstandigheden.
Uitnodiging tot bewustwording en inzicht
Wanneer ik zeg ‘Laten we stoppen met het verkopen van dromen en een marketing hanteren die mensen uitnodigt om wakker te worden, om thuis te komen bij zichzelf en bij het leven”, dan is dit geen afkeuring, maar je kunt het wel zo horen. Het is geen ‘dit mag dus niet’, maar een oproep om te erkennen dat we meer zijn dan onze gedachten, gevoelens en percepties.
Voor mij is dat de ware kracht van marketing – door je uit te nodigen in dit prachtige, soms rommelige moment van nu, creëren we gezamenlijk wellicht wel de toekomst die we altijd al wilden.
