De afgelopen week gaf ik drie dagen training. En omdat ik moe was dook ik daarna Netflix in. Even afschakelen. De serie ‘take care of Maya’ kwam voorbij. Een documentaire die begint nadat Jack en Beata Kowalski hun tienjarige dochter met ongebruikelijke symptomen naar de Eerste Hulp brengen en Beata wordt beschuldigd dat ze de klachten van haar dochter bij elkaar heeft verzonnen. Munchhausen by proxy, zoals dat in psychologische termen heet. Het meisje wordt onder toezicht van de staat gesteld, moeder pleegt uiteindelijk zelfmoord in de hoop dat haar dochter dan weer ‘vrijkomt’ en weer thuis kan komen wonen en eindigt met de simpele verklaring dat het ziekenhuis zich na vijf jaar nog altijd uit de rechtbank weet te praten. Ze gaan de confrontatie met het leed niet aan.
Dat verhaal was al genoeg om me in tranen te brengen. De wreedheid van het bestaan waarin een gedachte / oordeel over een ander het wint van ‘mens durven zijn met elkaar’ en het zoeken naar de beste hulp. Naar dat wat nodig is.
Het staat haaks op mijn ervaringen van deze week. Zag ik mensen die spraken over dat ze mochten voelen, maar in het praten erover het niet deden. Totdat ze gingen bewegen en alles veranderde.
Ik zag mensen die expressie gaven aan innerlijke tegenstellingen en deze vervolgens omarmden.
Ik zag mensen die zich geliefd voelden en daarom ook wat liever voor zichzelf konden zijn.
En ik zag mensen spelen – niet ‘leuk’ of ‘voor de lol spelen’ en zelfs niet ‘performance achtig spelen’ – maar spelen zoals ze konden toen ze jong waren. Alsof ze weer even hun vrije zelf konden zijn. Degene die zag hoe simpel het leven eigenlijk was.
Alles draait om liefde. Liefde voor jezelf. De ander. De wereld om je heen.
De mensen die bij me komen zijn mensen die zich laten raken door thema’s zoals in deze Netflix serie. Hun maag krimpt ineens van de belastingdienst affaire verhalen, het leed van de Groningers en de oneerlijkheid van het systeem. Maar ze kunnen er niet tegenop, het is te ongrijpbaar. Te machtig. Niet te doen voor één persoon.
En dan schotelt Netflix me een nieuwe serie voor. New Amsterdam deze keer, een Amerikaans ziekenhuis met een nieuwe directeur die eigenlijk maar één vraag stelt; how can I help?
En die vraag, op talloze manieren verbeeld in prachtige voorbeelden, laat zien hoe het ‘t leven verandert van patiënten. Laat zien hoe hij doorheeft wie er ‘klopt’ van de mensen die voor hem werken en hen de ruimte geeft, dwars tegen protocollen in. Het laat zien hoe geld niet hoeft te winnen. Hoe afspraken niet bindend zijn. Hoe menselijkheid terugkeert.
Het is dát wat me tot tranen roert. Want ik kan niet in mijn eentje het systeem kantelen. Maar ik kan wel ondersteunend zijn aan dat proces wellicht. En misschien mag ik er nog nieuwe vormen voor vinden. Meer dan een workshop in mijn eigen ruimte met bv lezingen de wijde wereld in gaan. Schaduw manager worden voor een dag per week om directeuren/ CEO’s en managers te versterken die hun organisaties willen kantelen.
Ik weet het niet precies en dat hoeft ook niet. Het enige wat ik weet is dat ik hier dik in tranen zit. Op een goede manier geraakt.
Na een dagje spelen sprak een deelneemster een bericht in op mijn whatsapp, beginnend met ‘dat ze de woorden niet vond om te zeggen wat het met haar gedaan had’ En ze eindigde met ‘Wat Xandra brengt is meer dan leuk en grappig. En de workshop niet alleen een ontdekkingsreis van het zelf, maar ook een uitnodiging tot het omarmen van het volledige spectrum van het menselijk bestaan. Dit is dus niet alleen maar ‘leuk’, dit heeft het krachtige potentieel om onze samenleving op een positieve en transformerende manier te veranderen.’ En ik denk dat ze daarmee precies de juiste woorden vond.
Laten we samen op zoek gaan naar het juiste. Het juiste voor jou én voor mij. Voor nu én later. Voor hier én daar. Want we zijn samen op deze aarde. Diep, diep verbonden met elkaar. En willen we dit behouden dan zijn we allemaal nodig. Juist degenen wellicht die voelen dat het anders kan en mag. The odd-ones-out. Sta op. Spreek je uit. Laten we een golf van menselijkheid in gang zetten die de wereld transformeert.
