Ik herinner me dat ik een jaar of 14 was en voor heel veel dingen angstig was. Bang voor wat anderen over me zouden kunnen zeggen, om een toets te verknallen, de verkeerde kleding te dagen, om voor een groep te staan. Ik keek ook altijd op naar volwassenen, omdat ik dacht dat zij die rare, rottige gevoelens die ik had niet (meer) hadden.
En dus hoefde ik, zo had ik bedacht, alleen maar groot te worden. Want dan had ik geen last meer van angstgevoelens. Dat was easy! Rustig wachten tot het leven beter voor me zou worden, dat was het makkelijkste wat ik me voor kon stellen. Alleen wat duurde het soms lang….
Hoe groot was de desillusie toen ik erachter kwam ‘dat het niet over ging’. Dat ik me tegen m’n dertigste verjaardag op sommige vlakken onzekerder kon voelen dan toen ik, begin twintig, de arbeidsmarkt op ging…..
Ik dacht terug aan mijn jeugd, aan mijn overtuigingen over nieuwe dingen aangaan. Ik bedacht dat er nooit een docent met me over angst had gesproken. Enkel dat ‘bijna iedereen een spreekbeurt eng vond…. maar dat we het toch gingen doen’. Ik snapte niet waarom? Was er geen andere manier om ‘te testen of ik het geleerde begreep en kon toepassen’?
Geen moment snapte ik dat deze oefening op zich al een levensles was. Er werd me destijds door geen enkele docent een persoonlijk verhaal verteld, geen worsteling gedeeld en daarmee geen groeimogelijkheid geboden. Hoeveel had ik kunnen leren?!
Tegenwoordig spreek ik met mensen tegen die al hun hele leven geprobeerd hebben hun angsten te vermijden. Allemaal mensen die onbewust geloven dat ze door dingen op een andere manier te doen – een omweg te bewandelen – er ook wel komen. Of dat ze kunnen wachten tot het leven beter wordt. Omdat ze dan ouder zijn, meer ervaring hebben (en dus minder angst) of een opleiding hebben afgerond.
Veel mensen zien angstgevoelens als een psychische aandoening. En over ‘moeilijke dingen’ praten we niet zo makkelijk. Echter, het vermogen om ontluikende angsten te overwinnen is een eenvoudig principe, dat iedereen prima kan leren.
Zodra we ‘bewust onbekwaam’ zijn komt het gevoel van angst om de hoek kijken. Zo simpel is het!
Als we leren, doen we continu dingen die we nog niet (volledig) beheersen en wagen we ons voortdurend op onbekend terrein. Het is normaal dat we dan angst ervaren. Dit gevoel geeft ons immers aan dat we iets nog niet volledig beheersen en dat we nieuwe ervaringen opdoen.
De stress-hormonen die op dat moment door je lijf razen helpen je hersenen om de situatie uiterst nauwkeurig op te nemen en er dus zoveel mogelijk van te leren. Het heeft dus niet zo veel te maken met ‘ik vind het eng en dus doe ik het niet’. Het is eerder dat je angst voelt en het tóch doet, juist om jezelf in de toekomst te kunnen verbeteren.
Door te begrijpen hoe dit mechanisme werkt, geef je jezelf de kans om je leven in eigen hand te nemen. Het heeft geen zin te wachten tot de angst over gaat. Dat gebeurt namelijk niet. Je kunt beter gewoon doorgaan en nieuwe dingen leren en de waarheid over angst te ontdekken…..
Leren en ontdekken hoe jij ‘succes’ definieert, hoe jij kijkt naar afkeuring van anderen en wat dit zegt over jezelf. Door na te gaan waar je je mening ‘vast’ hebt gezet, kun je in beweging komen en streven naar verbinding en verbetering. En zo kan het aangaan van je angst je helpen om je te ontwikkelen en beter over jezelf te gaan denken!
