Toegepaste en transpersoonlijke playfulness in het bedrijfsleven, onderwijs en zorg
In een wereld die steeds complexer en veeleisender wordt, is het belangrijk om manieren te vinden om ons aan te passen en te groeien, zowel persoonlijk als professioneel. Een van de meest effectieve benaderingen om dit te bereiken is door speelsheid te omarmen. Onderzoek heeft aangetoond dat playfulness bijdraagt aan verhoogde creativiteit bij volwassenen, verbeterde emotionele veerkracht, betere sociale vaardigheden, verhoogd welzijn en verbeterde cognitieve functie.
Playfulness is een concept dat zowel in dualistische (toegepaste) als in non-dualistische (transpersoonlijke) vormen kan worden ervaren. In dit artikel zal ik dieper ingaan op wat toegepaste en transpersoonlijke playfulness inhouden, hoe ze zich manifesteren in verschillende sectoren zoals het bedrijfsleven, onderwijs en de zorg, en hoe ze kunnen bijdragen aan persoonlijke en professionele groei. Ik begin met een uitleg van toegepaste playfulness, een benadering gebaseerd op het idee van dualiteit, waarbij men speels omgaat met tegenstellingen en zich bewust is van de verschillende rollen die men in verschillende situaties kan aannemen. Vervolgens verkennen we transpersoonlijke playfulness, een non-duale benadering die het persoonlijke, ego-gerichte overstijgt en een gevoel van eenheid en verbinding benadrukt. Door concrete voorbeelden te geven van hoe toegepaste en transpersoonlijke playfulness worden toegepast in het bedrijfsleven, onderwijs en zorg, zullen we laten zien hoe deze benaderingen van speelsheid kunnen bijdragen aan creativiteit, empathie, communicatie en persoonlijke ontwikkeling.
Duaal: toegepaste playfulness
Toegepaste speelsheid is gebaseerd op het idee van dualiteit, wat betekent dat het werkt binnen het kader van tegenstellingen en polariteiten (goed/slecht, licht/donker, winnen/verliezen, enz.). Toegepaste playfulness houdt in dat men speels omgaat met deze tegenstellingen en zich bewust is van de verschillende rollen die men in verschillende situaties kan aannemen. Het is een manier om te leren, groeien en zich aan te passen aan veranderende omstandigheden door middel van creativiteit en plezier.
Workshops en trainingen rondom duale (toegepaste) playfulness kunnen zich richten op verschillende aspecten van creativiteit, communicatie en probleemoplossing. Bv een workshop creatief denken (d.m.v. speelse oefeningen brainstormsessies), storytelling (om zichzelf duidelijker te verwoorden), improvisatietheater (‘ja zeggen’ en ‘in het moment’ zijn), conflictresolutie en teamwork ( rollenspellen en communicatieoefeningen) of spelenderwijs innoveren (dmv het creëren van een speelse, experimentele werkcultuur).
Toegepaste playfulness kan op verschillende manieren worden toegepast in het bedrijfsleven, onderwijs en de zorg. Hier zijn enkele voorbeelden:
1. In het bedrijfsleven zien we deze vorm terug bij innovatie trajecten om het creatief denken te stimuleren en nieuwe ideeën te genereren. Het kan worden gebruikt om constructieve dialogen te bevorderen en conflicten op een speelse en respectvolle manier op te lossen. Door werknemers met elkaar te laten spelen, kan de samenwerking, communicatie en het werkplezier verbeteren. En tot slot kunnen leiders toegepaste playfulness gebruiken om te inspireren, open te staan voor verandering en flexibel te zijn in hun benadering van uitdagingen.
2. In het onderwijs zien we het ingezet worden om studenten te helpen actief te leren. Ook bevordert het creatief denken, het verkennen van perspectieven en helpt het studenten hun probleemoplossende vaardigheden te ontwikkelen.
3. In de zorg zien we playfulness toegepast worden om patiënten te helpen ontspannen en zich meer op hun gemak te voelen tijdens medische procedures of behandelingen. Dit kan leiden tot een betere therapeutische ervaring en snellere genezing. Ook kan het helpen bij het opbouwen van vertrouwen en verbinding tussen zorgverleners en patiënten, evenals tussen collega’s, doordat je leert om ‘ja’ te zeggen tegen elkaars perspectieven. Dit kan de communicatie en samenwerking binnen zorgteams verbeteren.
Non-duaal: transpersoonlijke playfulness
Transpersoonlijke playfulness is gebaseerd op het idee van non-dualiteit, wat betekent dat het ’t persoonlijke, ego-gerichte overstijgt en tegenstellingen overstijgt en in plaats daarvan eenheid en verbinding benadrukt. Transpersoonlijke playfulness kan worden geassocieerd met het ontwikkelen van een meer omvattend holistisch bewustzijn.
Deze vorm van speelsheid moedigt mensen aan om hun eigen aard en de aard van de werkelijkheid te verkennen zonder zich te beperken tot dualistische concepten. Hierdoor kunnen mensen een dieper gevoel van verbinding, vrijheid en creatieve expressie ervaren waardoor mensen ook gemakkelijker in een toestand van flow geraken, omdat het gevoel van afgescheidenheid en zelfbewustzijn afneemt. Tot slot kan transpersoonlijke playfulness bijdragen aan het bevorderen van empathie, compassie en een gevoel van universele verbondenheid. Op de volgende wijze zien we transpersoonlijke playfulness terug in het bedrijfsleven, de zorg en het onderwijs:
1. In het bedrijfsleven zien we dat deze vorm van playfulness een bedrijfscultuur kan creëren die gericht is op eenheid en samenwerking, in plaats van op concurrentie en hiërarchie. Een workshop ‘foute smartlappen zingen bijvoorbeeld, waarbij je met je team de tekst herschrijft en jullie je eigen faalmomenten vieren kan bijvoorbeeld leiden tot een meer harmonieuze en productieve werkomgeving. Doordat medewerkers meer mindful aanwezig zijn draagt het bij aan een beter welzijn en ook stressvermindering. Tot slot kan transpersoonlijke playfulness leiders helpen om meer open en ontvankelijk te zijn voor verschillende perspectieven en ideeën, wat kan leiden tot betere en meer inclusieve besluitvorming.
2. In het onderwijs kan transpersoonlijke playfulness docenten helpen om een inclusievere leeromgeving te creëren, waarin alle studenten zich geaccepteerd en gewaardeerd voelen, ongeacht hun achtergrond of capaciteiten. Dit kan versterkt worden door leerlingen en studenten te helpen bij het ontwikkelen van sociaal-emotionele vaardigheden, zoals empathie, compassie en samenwerking. Tot slot kan het studenten helpen om hun eigen identiteit en zelfbewustzijn te verkennen, bijvoorbeeld met vragen als ‘zou je een land/kledingstuk/sportattribuut zijn, wat was je dan’, waarbij ze hun talenten en capaciteiten kunnen zien als onderdeel van het geheel in plaats van alleen als individuele prestaties. Dit kan leiden tot meer passende keuzes, minder stress om jezelf te bewijzen en zo bijdragen aan intrinsieke persoonlijke groei en ontwikkeling.
3. In de zorg bevordert nonduale of transpersoonlijke playfulness een holistische benadering van genezing, waarbij zowel lichaam als geest worden betrokken. Dit kan leiden tot een beter algeheel welzijn en gezondheid van patiënten. Ook kan het zorgverleners helpen om empathischer en meelevender te zijn in hun interacties met patiënten, wat kan leiden tot betere zorgresultaten. En het helpt bij burn-out preventie: Door transpersoonlijke playfulness te omarmen, kunnen zorgprofessionals beter omgaan met stress en burn-out voorkomen door een gevoel van verbinding en eenheid met hun patiënten en collega’s te cultiveren. Een voorbeeld van nonduale playfulness zien we natuurlijk ook terug in de inzet van cliniclowns /zorgclowns.
Workshops en trainingen rondom non-duale (transpersoonlijke) playfulness kunnen zich richten op aspecten van persoonlijke, professionele en spirituele groei, mindfulness en verbinding met anderen. Bijvoorbeeld, een workshop intuïtieve kunst (oordeelloze expressie dmv schilderen of flowschrijven), storytelling (universele thema’s en archetypen), improvisatietheater (overstijgen van ego-gerichte beperkingen),lichaamswerk (clownerie, dans, interplay en andere emotionele expressievormen).
Conclusie:
Samenvattend richt toegepaste (duale) playfulness zich op het verkennen en spelen met tegenstellingen en polariteiten, terwijl transpersoonlijke (non-duale) playfulness een holistische benadering hanteert die dualiteit overstijgt en aandacht schenkt aan eenheid en verbinding. Beide benaderingen kunnen waardevolle inzichten en ervaringen bieden, afhankelijk van de context en de doelstellingen van het individu.
